Julie White is een Amerikaanse actrice die metJeugd droomde van een filmcarrière. Tot op heden, op haar account ongeveer 40 films en feuilletons. Ze begon als een theatrale acteur, maar besloot toen om zichzelf in de film te proberen, eerst in episodische rollen, en daarna speelde ze de rol van het eerste plan. Een getalenteerde actrice die bekende beroemdheden wist te omzeilen en de prestigieuze Tony Award won, is Julie White, wiens foto te zien is in het artikel.
Toekomstige actrice Julie White werd geboren 4Juni 1961 in San Diego, Californië in een gezin dat niets met kunst te maken had. De ouders van het meisje Sue Jane en Edwin White zijn artsen: de moeder is een therapeut en haar vader is een tandarts. Toen ze drie jaar oud was, verhuisde Julie met haar familie naar Texas, daar op een ranch in Austin en bracht haar jeugd door. Vanaf de allereerste jeugd toonde het meisje grote belangstelling voor theater en film. Al in haar tienerjaren neemt ze deel aan kleine theatrale producties en begint ze op te treden op het lokale podium.
Op haar zestiende had Julie al enige ervaringin het beroep van acteur speelde ze de leidende rollen in musicals. Toen Julie ooit de rol van Baker's vrouw speelde in een van de muzikale producties, besteedde de auteur aandacht aan de jongedame en merkte haar talent op. Toen Julie White en het eerste voorstel om verder te spelen, maar al professioneel in New York. Maar de eerste 16-jarige Julie moest de school afmaken. Na het afstuderen van het secundair onderwijs was de kwestie van het toekomstige beroep al opgelost. Julie volgt het advies, gaat naar New York en stapt in de Fordham University. Ze besloot resoluut actrice te worden.
De eerste stappen in de acteercarrière van Juliawaren, zoals eerder gezegd, op het podium van het plaatselijke theater. Ze was heel capabel, haar meisjesjaren werden geperfectioneerd in het regionale theater. Het debuut op het podium voordat Julie op Broadway verscheen, is een van de hoofdrollen in Lucky Stiff.
In de lijst met theatrale werken volgt Julie Whiteom beroemde producties te noemen als "Room of Marvin", "On the Edge", "Money and Friends", "Largo Desolato". Er waren veel werken, Julie speelde talentvol en onbaatzuchtig en droomde ervan deel te nemen aan Broadway-producties op hetzelfde podium met beroemde theatrale acteurs. Maar hoewel er alleen rollen in het regionale theater waren: "Zeg gewoon nee", "Vroeg in de avond", "Over Texas."
Een van de belangrijkste werken van de actrice in dezetijd was de hoofdrol in de productie genaamd "haarspeld", waarin ze het geluk had om samen te werken met Tony Goldwyn en Kevin Bacon. Julie White werd opgemerkt voor haar schreef zelfs "Theresa Rebeck's Bad Date". Het was de zogenaamde show van één actrice. Later verscheen White in Broadway-producties, waarvan de eerste "The Chronicles of Heidi" Wendy Wasserstein was, die de Pulitzer Prize ontving.
Welke andere werken waren er op Broadway met Julie White? Biografie van de actrice bevat ook de rol van Diana's agent bij de productie van "Laughing Puppy" van Douglas Carter Bean (2006).
Het is tijd en Julie White verschijnttelevisie. Dit was de eerste keer in 1993, toen de televisieserie "Grace in Fire" werd uitgebracht. Hier kreeg de actrice de rol van een dodgy buurman die Nadine heette. Het was dankzij deze show en deze rol die White begon te leren.
In de serie kwam Julie meteen, zo snel als hijbegonnen, en bleven er vier seizoenen in. Maar bij de laatste acteerde de actrice niet langer. Vanwege de controverse met een van de sterren van de serie besluit Julie de show te verlaten. Deze probleemster was Brett Butler. Daarna had Julie White nog een aantal ondersteunende rollen in andere tv-series.
In de serie "De klant is altijd dood", die uitgingop HBO, Julie starred Mitzi Dalton-Huntley. En Dr. Ann Morell actrice speelt in de "Law & Order: Special Victims Unit", die werd gelanceerd op NBC. Meer White kon verschijnen voor het publiek in de finale van het tweede seizoen van "Desperate Housewives" in de rol van Amanda, maar ze weigerde de rol van het tweede plan in het voordeel van de productie van "Lachen puppy", waar ze werd aangeboden aan Diana-agent te spelen.
Een grote stap in filmcarrière Julie White wordt geassocieerd met de sage van transformatoren. De actrice verscheen in 2007 in de eerste film genaamd "Transformers" als de moeder van de hoofdpersoon, Judy Vitwick.
Verschillende recente jaren kunnen vrij worden beschouwdverzadigd met de carrière van een actrice. Ze wordt actief verwijderd, voor 2011-2012 had ze maar liefst vijf projecten. Elk van de schilderijen was heel belangrijk voor Julie White. Rollen, ze wordt goed, en niet slechts een tweede plan. De actrice speelde in de film "Taking Chance" de hoofdpersoon.
Wat betreft de filmografie van White, zijbestaat voornamelijk uit televisieseries, waarbij de actrice de rol van het tweede plan speelde. Dit zijn de werken die hierboven al zijn genoemd: "De klant is altijd dood", "Wet en orde". Het publiek kon de actrice ook zien in beroemde schilderijen, waar ze episodische rollen kreeg: "Lincoln", "War of the Worlds", "What Women Want".
In 2012 speelde Julie met het schilderij van Todd Luis"Hallo, het is tijd voor mij" in de rol van Gwen. En ze nam ook deel aan de films "Inside Out", "On the Start!" en geanimeerde afbeeldingen "Monsters vs. Aliens," "Nacht van de levende wortels", "Pinguïns uit Madagaskar." Ondanks het feit dat de actrice weinig belangrijke rollen heeft, won ze de Tony Award in 2007 (de beste vrouwelijke rol in het stuk), en in 2015 werd ze opnieuw genomineerd voor deze prijs voor de beste secundaire vrouwelijke rol.
