Krylov's levensjaren en biografie in een aantal artikelenEr zijn hiaten wanneer niet bekend is wat de toneelschrijver, journalist, fabulist aan het doen was. Hij weigerde tijdens zijn leven om zijn biografie in een zeer abrupte vorm te bewerken: "Ik las het; noch juiste noch correcte tijd noch jacht. " Is het omdat, voor al zijn publiciteit, de fabulist zelf en de jaren van Krylov's leven enigszins mysterieus zijn.
In het begin van de familie van een bescheiden luitenant KrylovIn februari 1769 werd in Moskou de zoon Ivan geboren. Tijdens de opstand in Pugachev woonde Vanyusha, vier, bij zijn moeder in belegerde Orenburg, en op dat moment verdedigde zijn vader de stad Yaitsk en maakte hij zich zorgen over het gezin. Pugachev beloofde niet alleen de kapitein te vernietigen, maar ook zijn familie. In die jaren van Krylovs leven, nog steeds een peuter, was er een vuur van branden en verontrustende impulsen. Toen de boerenoorlog begon af te nemen, ging de dappere Maria Alekseevna met haar zoon naar Yaik, naar haar geliefde echtgenoot. Jaren van leven Krylov in het fort Yaitskaya slaagde er in om in de winter op de slee te schaatsen en keek hoe de volwassen kozakken bezig zijn met het vissen onder water van steuren en sterretjes. 'S Avonds las de vader, die een kist met boeken had, vermakelijke romans en leerzame verhalen voor zijn gezin.
In 1775 ging de vader van Ivan Krylov met pensioen enging met zijn familie naar zijn moeder. Zonder geld leerde Krylov zijn zoon een brief, en hij las veel en gewillig. De jongen liep veel door de stad, keek naar de levens van de burgers en bezocht debatten in het seminarie. Daar maakte hij voor het eerst kennis met de uitvoeringen, die op het toneel werden georganiseerd door seminaristen. In deze schetsen werd spot omgekocht, uitstelgedrag en pettifogging. Hier zag Ivan voor het eerst uit de eerste hand wat satire is. In de straten leerde hij zelfstandig een beetje Italiaans spreken (veel buitenlanders waren in Tver) en speelde de viool. En in het huis van de landeigenaar Lvov mocht hij studeren met leraren. En hij begon rekenkunde, meetkunde en Frans te studeren. Dus de jaren van Krylov's leven vluchtten. En mijn vader was erg ziek, er was bijna geen geld. Bovendien werd een andere zoon geboren - Levushka. Krylov-vader stond niet op en stierf al snel, waardoor het gezin bijna in armoede verkeerde.
Moeders met twee zonen moesten naar de hoofdstadom aan een pensioen te werken. In 1783 begon de tiener te dienen in de stuitligging. Op 16-jarige leeftijd verscheen zijn literaire talent voor het eerst: hij schreef het libretto van de opera "The Coffee House". Een jaar later verscheen het drama "Cleopatra", en later - de tragedie "Philomel". Tegelijkertijd schreef hij de komische opera The Mad Family en de komedie The Writer in de hal Ivan Krylov, wiens jaren van leven kunnen worden omschreven als productief. Maar de jongeman zoekt zichzelf. 90-ies van het leven, Krylov en het persoonlijke leven worden gekenmerkt door een droevige gebeurtenis - zijn moeder sterft, en onder de hoede van Ivan Andreevich blijft de jongere broer van Levushka. Ze hebben de neiging om elkaar zachtaardig te behandelen.
Zijn publicatie werd voorafgegaan door de komedie "The Pranksters"waarin de toenmalige toneelschrijver Ya. B. Knyazhnin zichzelf en zijn familie herkende. Deze karikatuur, die niet werd onderscheiden door zelfgenoegzaamheid, maakte Yakov Borisovich en het theaterdirectoraat erg boos. Krylov raakt echter niet de moed en begint het tijdschrift 'Post of Spirits' te publiceren. Hier, geleidelijk aan gemanifesteerd talent, gemarkeerd door het scherpe oog van een satiricus. Maar het magazine moet sluiten - te weinig abonnees.
In 1791 na het bloedbad van Radishchev Krylovonderdrukte Petersburg, en toen een van zijn vrienden hem uitnodigde naar de provincie Orel te gaan, stemde hij daar graag mee in. Daar, op verschillende landgoederen, ontmoette een jonge 22-jarige metropolitaanse dichter een jong meisje, Anna Alexeevna Konstantinova. Hij werd serieus meegesleept, werd gewoon verliefd en deed een aanbod, maar werd geweigerd, omdat hij te arm was en te arm.
Toen keerde hij naar huis terug en stortte zich halsoverkop inuitgeverij, die werd geopend op een aandeel met Klushin en Plavilschikovym. De artikelen Krylov, die steeds veeleisender werd in zijn stijl, schitterden in het tijdschrift "Spectator". Hij schreef een oosters sprookje "Kaib", dat doordrongen is van satire. Onder de oosterse klederdracht van de viziers worden grootvaders en hoogwaardigheidsbekleders van Rusland geraden. Het sprookje 'Nacht' in Sint-Petersburg had ook een sterke invloed op de hofadelristocraten, slavenhouders en odopisten. "Spectator" gniffelde in de rage voor westerse romans, sentimentalisme. Een strikte observatie werd vastgesteld voor het tijdschrift, en Krylov voorlopig vertrok van literatuur en journalistiek.
Inactiviteit en dreigend gebrek aan geldEen jonge en voorheen vrolijke schrijver begon zich ongemakkelijk te voelen. Maar op een dag lag er een kaartspel in zijn handen. Vanaf de speeltafel stond hij op met afgewogen zakken. Gokken lokte hem, maar aan de speeltafel keek hij naar een ander leven, dat hem niet bekend was. Er was een verandering van zetels: Yaroslavl, Tver, Tambov, Tula. Nizhny Novgorod ... Krylov herinnerde zich op een leeftijd dat hij niet werd aangetrokken door winsten, maar door sterke gevoelens. En geheugen verzamelde plots, afbeeldingen, epitheta, vergelijkingen. Dus de jaren van het leven van Ivan Ivanovitsj Krylov gingen. Hij dacht aan zichzelf en degenen die hem omringden - mensen die tijd en energie verloren voor kleinigheden en onzin.
Het vond plaats na de dood van de gehate KrylovCatharina II, die in de laatste jaren van haar regering elke levende gedachte wurgde. Per ongeluk op straat botste Krylov tegen Paul I, die hem aanzag voor iemand anders en nodigde hem uit om binnen te komen, niet aarzelend. Krylov maakte gebruik van de uitnodiging en de keizerin greep het. Geestig en levendig, matig respectvol, hield hij van Maria Feodorovna. Maar vanuit de verstikkende hoofdstad ging Krylov opnieuw naar de provincie. Af en toe publiceerde hij zijn artikelen en vertalingen uit het Italiaans, Frans en Duits, die hij inmiddels serieus had bestudeerd.
Tegen 1805 gebeurden er veel dingen in het leven van Krylovveranderingen. Hij was een leraar van de kinderen van prins Golitsyn, diende, schreef komedies en in Moskou liet hij II Dmitriev-vertalingen zien van de fabels van Lafontaine. Ten slotte bevond de 36-jarige schrijver zich. En toch blijft hij toneelstukken schrijven. Ze waren succesvol en hij werd een beroemde toneelschrijver, maar hij stopte niet met fabels. Dus passeerde het leven van Krylov-fabulist. Hij wordt vriendelijk behandeld en niet materieel beledigd. De overheid betaalt hem hoge pensioenen, waardoor ze constant worden verhoogd. Voor literaire verdiensten was hij al goedgekeurd door Academicus Nikolai I. Als hij aan het begin van zijn werk vertrouwde op de verhalen van Lafontaine, Aesop, begint de auteur nu actuele, acute Russische onderwerpen te vinden, bijvoorbeeld 'Swan, kanker en snoek'. En geleidelijk wordt hij een schrijver van mensen, die allemaal geciteerd wordt. Zijn populariteit is geweldig. De jonge Belinsky bracht hem op dezelfde rij als Poesjkin, Griboyedov en Lermontov.
Biografie en levensjaren van Ivan Ivanovich Krylovworden afgesloten in een vrij lange periode - 75 jaar. We waarderen deze man voor zijn geest, waarin verwarring en spot gemengd zijn, voor zijn levendige en duidelijke Russische lettergreep. Hij was in staat om de tekortkomingen van Krylov dun, scherp en kwaad te bespotten. Jaren van leven en dood (1769 - 1844) - een tijd van stagnatie in de maatschappij, dan enthousiasme, dan weer de druk van de overheid op een denkend persoon.
Ivan Andreevich Krylov heeft een lang leven doorgemaaktmanier. Hij werd in een arm gezin geboren. Zijn vader diende dertig jaar om de adel te krijgen en door te geven aan de kinderen. Ivan Andreyevich zag geen leraren of scholen. De eerste kennis die hij kreeg van zijn vader, en vervolgens levensjaren Krylov Ivan Andreevich - voor kinderen een voorbeeld van voortdurende zelfstudie. Hij las veel en werd een van de meest veelzijdige persoonlijkheden van zijn tijd. Hij leerde onafhankelijk in zijn jeugd de Italiaanse taal, en in volwassenheid - Duits. Hij kende ook Frans, omdat het de geaccepteerde spreektaal was van de maatschappij uit die tijd. Krylov schreef elk jaar beter en beter, hij verhoogde zichzelf tot veeleisendheid. Ivan Andrejevitsj leefde tijdens het bewind van de drie keizers die hem met ongeloof en respect behandelden.
