Cultuur van de primitieve samenleving, dieontstaan met een redelijke man, wordt beschouwd als een van de oudste perioden uit de geschiedenis. Alle volkeren van onze planeet zijn dit stadium van historische ontwikkeling gepasseerd en vormen de bronnen van de latere prestaties van de mensheid (zowel spiritueel als materieel). Het was in deze tijd dat de eerste individuen en eerste staten verschenen, maar het moet worden opgemerkt dat het leven van primitieve mensen geen volledig bestudeerd feit is geworden.
De studie van de primitieve cultuur was gecompliceerdonvoldoende basis van archeologische gegevens en gebrek aan schriftelijke bronnen. Gezien dit feit werden verschillende wetenschappen gedwongen om hun toevlucht te nemen tot de reconstructie van bepaalde episoden uit de geschiedenis van deze periode. Het grootste deel van de aandacht was gericht op de stammen van Australië, Oceanië, Afrika, omdat ze werden beschouwd als "vastzitten" in de beginfase van menselijke ontwikkeling.
De eerste gereedschappen gemaakt van steen, gevonden door archeologen,werden meer dan twee miljoen jaar geleden vervaardigd. Merk op dat ons tijdperk vanaf de geboorte van Christus iets meer dan tweeduizend jaar duurt en dit feit geeft het recht om te beweren dat bijna 99% van de geschiedenis van de mensheid in een primitieve samenleving leefde.
De cultuur van de primitieve samenleving heeft zijn eigen cultuurSpecificiteit, die wordt bepaald door verschillende bewezen feiten. Ten eerste is het inherente primitiviteit van de landbouw en de eenvoudigste arbeidsinstrumenten. Ten tweede wordt deze periode gekenmerkt door een totaal gebrek aan de meest elementaire wetenschappelijke kennis, maar kennis van natuurlijke fenomenen was uitstekend, hoewel ze alleen op een intuïtief niveau werden begrepen. Ten derde is de cultuur van de primitieve samenleving uniek omdat het intellect van de mensen die in deze periode leefden niet inferieur was aan de onze. Dankzij dit zijn ze eigenaar van de belangrijkste uitvindingen, zonder welke veel wetenschappers niet langer de verdere ontwikkeling van cultuur vertegenwoordigen (het gaat om de bouw van woningen, de kunst van het beheersen van vuur, het temmen van dieren).
Speciale aandacht verdient syncretismeprimitieve cultuur, wat het belangrijkste kenmerk is van de beschouwde periode. Dit betekent dat er in de oudste cultuur geen specialisten waren, omdat er geen specialisatie uit de samenleving kwam. Elke vertegenwoordiger van het primitieve ras moest over een basiskennis beschikken die hen in staat zou stellen alle noodzakelijke activiteiten uit te voeren. Wereldwaarneming en menselijk bewustzijn waren ongedifferentieerd. Elk primitief individu beschouwde zichzelf als een deel van de natuur (in die tijd dacht niemand erover om zichzelf naar een andere klas te brengen). Het moet ook worden opgemerkt dat syncretisme de basis is voor de eerste pogingen om de wereld te verklaren. De kern van dergelijke theorieën zijn analogieën en analoog denken.
De cultuur van de primitieve samenleving had er nog éénkenmerk: terwijl de mensen (zonder uitzondering) geloofde dat veel bomen, rivieren, bergen en rotsen zijn geanimeerd, zodat ze kunnen invloed hebben op de diverse evenementen in de wereld. Binnenkort een set van magie en primitieve syncretism leidt tot de opkomst van representatieve activiteit, die een kunst genereert.
Aandacht is ook te wijten aan het classificatiesysteemprimitieve cultuur. Helaas bestaat er vandaag geen regeling met één divisie, maar archeologische periodisering wordt als de meest ontwikkelde en populaire periode beschouwd. Het is gebaseerd op door de mens gemaakte verschillende gereedschappen, evenals alle gebruikte materialen. Geleid door dit principe van verdeeldheid, is het primitieve gemeenschapssysteem verdeeld in drie eeuwen: steen, brons en ijzer. De langste periode van de menselijke geschiedenis is het stenen tijdperk, dat op zijn beurt is verdeeld in drie tijdperken: paleolithicum, mesolithicum en neolithicum.
