Plato wordt als een van de meesten beschouwduitstekende filosofen in de geschiedenis van de mensheid. Als zoon van een aristocraat en een leerling van Socrates, hij, volgens zijn broer Diogenes Laertius, was in staat om een synthese van de theorieën van Heraclitus, Pythagoras en Socrates te creëren - dat wil zeggen, al die wijzen die trots zijn op het oude Griekenland. De oorspronkelijke leer van Plato's ideeën - is het origineel en centrale punt van de hele filosofie van de creativiteit. Tijdens zijn leven schreef hij 34 dialoog, en al op een bepaalde manier worden beschreven of vermeld deze theorie. Het doordrong de hele filosofie van Plato. De doctrine van ideeën kan worden verdeeld in drie stadia van vorming.
De eerste hiervan is de tijd na de dood van Socrates. Toen probeerde de filosoof de theorieën van zijn leraar uit te leggen, en in dialogen als "Symposium" en "Crito" verschijnt het concept van het idee van absoluut goed en schoonheid voor de eerste keer. De tweede fase is het leven van Plato op Sicilië. Daar ervoer hij de invloed van de Pythagoreaanse school en formuleerde hij duidelijk zijn 'objectief idealisme'. En, ten slotte, de derde fase is definitief. Toen kreeg Plato's doctrine van ideeën een volledig karakter en een duidelijke structuur, werd zoals we die nu kennen.
Ze veranderen nooit, gaan niet dood en doen dat nietzijn geboren. Ze zijn eeuwig en daarom is hun bestaan waar. Ze zijn nergens afhankelijk van, noch qua ruimte, noch op tijd, en gehoorzamen nergens aan. Deze prototypes zijn tegelijkertijd de oorzaak, de essentie en het doel van dingen die zich in onze wereld bevinden. Daarnaast zijn het enkele voorbeelden, waarop de objecten en verschijnselen zichtbaar voor ons zijn gemaakt. En alle wezens die een ziel hebben, streven naar deze wereld van het ware bestaan, waar noch het kwaad noch de dood is.
Deze ware wereld verzet zich tegen onze "lagere"niet alleen als een kopie van het origineel of de essentie van het fenomeen. Het heeft ook een morele verdeling - goed en kwaad. Immers, alle eido's hebben ook één bron, net zoals onze dingen hun oorsprong vinden in ideeën. Zo'n archetype, dat aanleiding gaf tot andere oorzaken en doelen, is het Absolute. Dit is het idee van goed. Alleen het is de oorzaak van niet alleen goed, maar ook schoonheid en harmonie. Ze is gezichtsloos en staat boven alles, inclusief God. Het bekroont de hele ideeënpiramide. God de Schepper is een persoonlijk, lager begin in het Platonische systeem, hoewel hij heel dicht bij de belangrijkste eidos van het Goede is.
Het idee zelf is een eeuwige enTranscendentie in relatie tot onze eenheid in de wereld. Het genereert (door God de Schepper) het koninkrijk van de eidos, het ware wezen. Ideeën creëren de "wereld van zielen". Het is nog steeds opgenomen in het systeem van het ware zijn, hoewel het zijn onderste stap inneemt. Nog lager is het denkbeeldige bestaan, de wereld der dingen. En de laatste stap wordt gezet door de stof, die in wezen niet-bestaan is. In zijn geheel is dit systeem een piramide van het bestaan. Dit is de leer van Plato's ideeën, die kort in dit artikel wordt beschreven.
