De mens neemt de wereld subjectief waar, met behulp vanhun eigen gevoelens, die soms bedrieglijk zijn. Het lijkt ons dat het aardoppervlak vlak is, het zelf is stationair en de zon draait rond de aarde. Maar de opgedane kennis op school vertelt ons nog steeds het tegenovergestelde. De zon "rijst niet op", maar de aarde draait rond haar eigen as, waardoor de illusie van zonsopgang en zonsondergang ontstaat. De waargenomen zonsopgang en zonsondergang is een subjectief waargenomen objectieve realiteit.
Filosofen (materialisten en objectieve idealisten, in tegenstelling tot subjectieve idealisten) leggen ons uit dat de wereld onafhankelijk bestaat van het bewustzijn van het subject dat het waarneemt.
Objectieve realiteit voor de materialist isiets, een bepaald mechanisme dat op zichzelf werkt in overeenstemming met de wetten van de natuur. Vertegenwoordigers van het agnosticisme geloven dat het in principe onkenbaar is. Materialisten geloven dat de wereld kenbaar is, maar dit proces is eindeloos in haar benadering van de waarheid. En alleen subjectieve idealisten (solipsisten) bewijzen ons dat objectieve realiteit helemaal niet bestaat, maar slechts een complex van onze gewaarwordingen, percepties, percepties van de wereld. En dit is de echte realiteit, naar hun mening.
Werkelijkheid en realiteit zijn begrippen die worden geregeerd, maar die verschillen in betekenis.
De werkelijkheid (in vertaling uit het Latijn - "echt", "materiaal") is dat wat onafhankelijk van het onderwerp bestaat, het kan mogelijk en echt zijn.
De categorie van de werkelijkheid drukt het aspect van continue beweging uit, constante verandering. De realiteit is het wezen van in actie te zijn. Het is op deze manier dat de objectieve werkelijkheid zich openbaart.
Aristoteles concept van energeia ("energie") enentelechia ("volledigheid", "realisatie") zijn tamelijk dichtbij, dat wil zeggen, als je de complexe constructies enigszins vereenvoudigt, kun je zien dat het de essentie en beweging samenbrengt. Wereldbeleving door energie, beweging, vinden we terug in de Duitse klassieke filosofie, in de protestantse ethiek, in de hegeliaanse dialectiek, en ook in de fenomenologie. De Duitse filosoof M. Eckhart introduceert het concept van wirklichkeit ("realiteit") als een vertaling uit het Latijn - effectief. Merk op dat in het Duits, net als in het Russisch, de categorie van de actueel een element van actie bevat, in het Latijn en Grieks convergeert het met de waarheid, en in het Engels en Frans - met de realiteit. Als we de sociale werkelijkheid beschouwen, blijkt het onderdeel van de actie daar heel belangrijk en belangrijk te zijn, omdat het wordt geconstrueerd en gebouwd door mensen.
Fysieke realiteit is een concept datkarakteriseert de primaire empirische basis van natuurwetenschappelijke theorieën. Dit fundamentele principe kan op verschillende manieren worden vastgelegd en gemodelleerd, gepresenteerd op verschillende niveaus van het cognitieproces. De term 'fysieke werkelijkheid' werd geïntroduceerd door Albert Einstein. Deze categorie heeft enerzijds te maken met de inhoud van het begrip 'objectieve realiteit', waardoor wetenschappers de fysieke wereld begrijpen, en anderzijds met de categorieën van het subject en object van cognitie.
Daarom kan de fysieke realiteit zijnom het niveau van observatie en experiment te bepalen. Bijvoorbeeld als een manifestatie van de verschijnselen in de microkosmos macro objecten die kunnen worden geregistreerd detecteert een experimentele onderzoeker en speciale apparaten. Daarna dezelfde fysieke realiteit beschouwd op verschillende niveaus van de manifestatie - de empirische en theoretische. Fysieke werkelijkheid op de empirische niveau kan worden vertegenwoordigd door een aantal generalisatie, systematisering van gegevens, en op de theoretische - logische reconstructie resultaten in de vorm van natuurkundige theorieën en modellen van de werkelijkheid in onderzoek.
