Velen van ons herinneren zich de regels uit de kindertijdrijmde verhalen over verschillende dieren. De auteur van deze werken is Ivan Andrejevitsj Krylov - de beroemde Russische fabelspeler, de glorie van zijn gedichten die lang geleden zijn geboorteland overschreden. Het is geen geheim dat met de hulp van het bespotten van de acties van dieren, deze auteur verschillende ondeugden van mensen openbaarde, waarvoor hij vaak werd veroordeeld door critici, en de fabel "Mirror and Monkey" is gewoon zo'n werk. Laten we dit fascinerende verhaal van naderbij bekijken en proberen de betekenis ervan te begrijpen.
De fabel "Spiegel en aap" is fascinerendde plot, de werking van die begint met het feit dat een aap willekeurig ziet zichzelf in de spiegel en stoppen bij dit zijn ogen. In het gedicht beschrijft nauwkeurig alle emoties zij meemaakt op hetzelfde moment: de minachting en walging, omdat de aap niet weet dat ze is op zoek naar zichzelf. Langs de weg, waardoor zittend naast dragen het hoofdverhaal personage begint mijn gedachten over die persoon die kijkt naar haar spiegelbeeld met hem te delen, noemde het een poseur en te vergelijken met zijn roddels, mijn vrienden, op de beer de aap niet zo op hadden uitgelegd de andere kant van haar die haar eigen gezicht, maar alleen gezinspeeld op dit feit, dat niet werd begrepen door een aap.
Een vergelijking van een persoon met een aap wordt hierin gegevenwerk voor een goede reden. Het voorbeeld van een dergelijk dier toont het gedrag van verachtelijke mensen die de tekortkomingen van anderen opmerken, maar niet hun eigen tekortkomingen willen zien. De belangrijkste moraal van de fabel "Spiegel en aap" is geconcentreerd in de laatste regels van het werk, en het is daar dat de exacte analogie van de aap met de mens wordt gemaakt. Krylov gaf zelfs zijn naam aan. Dit gedicht zorgde er zeker voor dat mensen zich zorgen maakten over roddel omdat ze letterlijk werden vergeleken met een gewone aap, en alleen een kind kan zo'n allegorie niet zien.
Het meest interessante is dat in de onthullingmoraliteit, wees de auteur op een directe situatie - omkoping, die zich sinds de tijd van Krylovs leven heeft verspreid. De fabel "The Mirror and the Monkey" is geschreven door Ivan Andreevich, zoals ze zeggen, voor de woede van de dag, en daarom begon het actief te worden besproken door de inwoners van Rusland onmiddellijk na publicatie.
Tot op heden, de rijmen verhalen hiervande auteur wordt bestudeerd door schoolkinderen uit groep 3-5, maar hun verborgen betekenis is niet toegankelijk voor elke student. Dat is de reden waarom leraren hun aandacht liever richten op een meer eenvoudige interpretatie van de semantische lading, in plaats van dieper te gaan. Ivan Krylov combineerde wonderbaarlijk in zijn fabels een leerzame betekenis voor kinderen en een diepe moraliteit, die grotendeels gericht was op machtshouders: onzuivere ambtenaren en analfabete managers, waaronder de auteur voortdurend draaide. De fabel "The Mirror and the Monkey" is een soort klap geworden in het gezicht van sommigen van hen.
