Het probleem van het groeien van energietekorten gaatvandaag, op het niveau van het probleem van de klimaatverandering, en, zoals bekend is, is de geschiedenis van de mensheid de geschiedenis van de strijd om energiebronnen. Een vergelijkbare situatie wordt waargenomen in de eenentwintigste eeuw (bijvoorbeeld de oorlog in het Midden-Oosten over olie). Maar er is een meer waardige manier om het probleem op te lossen van het groeiende tekort aan energiebronnen - alternatieve energiebronnen. In Wit-Rusland is deze kwestie zeer relevant en wordt deze uitgewerkt door overheidsinstanties.
Terminologie van de Verenigde Naties (VN)definieert het concept van "hernieuwbare energie" en zijn bronnen. De bronnen van hernieuwbare energie omvatten de zon, luchtmassa's, water, warmte van het inwendige van de aarde, biomassa, hout, veen.
Aangezien Wit-Rusland zijn eigen land heefttraditionele energie van minder dan 20%, natuurlijk is er behoefte aan dergelijke bronnen om op de een of andere manier het gebrek aan eigen energiebronnen te compenseren.
Ondertussen, het probleem van hernieuwbare energiebronnenEnergie (RES) zijn niet alleen landen met energieproblemen. Landen zoals Duitsland, Zweden, Frankrijk (meer dan twintig staten in totaal) hebben bijvoorbeeld de International Solar Energy Society opgericht.
Volgens deskundigen, tegen 2040 de wereldenergieproductie uit niet-conventionele hernieuwbare energiebronnen zal 82 procent van het energieverbruik in de wereld bedragen. De wereldwijde trend heeft ertoe bijgedragen dat ook niet-traditionele (alternatieve) energiebronnen in Wit-Rusland zijn ontwikkeld.
Studies hebben dat in de republiek het meest aangetoondzonne-energie is aan te raden, aangezien het al meer dan een half jaar gedeeltelijk bewolkt is en slechts gemiddeld honderdvijftig dagen bewolkt zijn. De grootste efficiëntie van de ster wordt waargenomen in de periode van april tot september.
Op zulke manier zijn bronnen die het milieu niet vervuilen, zoals het geval is met het gebruik van algemeen bekende en gemeenschappelijke energiebronnen: olie, kolen, nucleaire brandstof.
Allereerst is het de zon, de wind. De zon is de meest betrouwbare en milieuvriendelijke energiebron, omdat onze ster vele miljoenen jaren zal bestaan. Zijn energie kan worden geaccumuleerd door apparaten die zonnepanelen worden genoemd.
Wind als een bron van energie wordt vrij gebruiktop grote schaal, want het is zeer winstgevend. Windenergie komt vooral voor in landen die beperkt zijn in klassieke energiebronnen en pleiten voor een schone omgeving. Deze landen omvatten de Republiek Belarus.
Een significante rol wordt gespeeld door significante houtreserves in de staat, waarvan de kosten vier keer minder zijn dan de geëxporteerde koolwaterstoffen.
Brandstof- en energiecomplex van Wit-Rusland (FEC)heeft niet de juiste hoeveelheid eigen energiebronnen. In verband daarmee streeft de staat naar een energiebesparingsbeleid, dat zich uit in de ontwikkeling van zowel lokale energiedragers als alternatieve energie.
De Energy Industry Regulator is de Energy Regulatory Authority.Van Wit-Rusland. Het is een relatief jong bestuursorgaan in de republiek (opgericht eind 2002). Gedurende deze tijd werden gerichte staatsprogramma's goedgekeurd en geïmplementeerd om de energie-efficiëntie van het land te vergroten.
Zoals de minister van Energie van Wit-Rusland zei VladimirPotupchik, sinds 2014 heeft de republiek meer dan $ 200 miljoen per jaar bespaard door een vermindering van het verbruik van energie uit energiebronnen, die ongeveer 70% van de energiekosten uitmaakt.
Op korte termijn, het ministerie van Energie van Wit-Ruslandis van plan een belangrijke taak aan te pakken: het creëren van een compleet nieuwe basis voor de ontwikkeling van het brandstof- en energiecomplex, efficiënt en vanuit milieuoogpunt aanvaardbaar in moderne omstandigheden. Deze plannen zijn vastgelegd in de "Hoofdrichtingen van het energiebeleid van de Republiek Belarus voor de periode tot 2020".
Het document bevat met name de volgende beginselen van het brandstof- en energiecomplex van het land:
De brandstof- en energiebronnen van Wit-Rusland zijn dat nietze zijn zeer divers: ze omvatten turf (brandstof), olie, gas (passeren), brandhout, etc. Meer dan negenduizend turfafzettingen zijn gevonden in de republiek. Momenteel wordt slechts een kwart van alle bewezen reserves van deze brandstof gebruikt.
Feit is dat het leeuwendeel van de turfvoorraden zich bevindt in gebieden die worden bezet door landbouw of milieubescherming, waardoor een breder gebruik van afzettingen onrealistisch is.
Olie en bijbehorende gasafzettingen zijn beschikbaar inPripyat depressie. De afzettingen werden ontdekt in 1956. De winning van deze hulpbronnen is de zorg "Belneftekhim". Volgens experts zullen deze stortingen echter slechts voor 30-35 jaar voldoende zijn. Toegegeven, het vooruitzicht van olie- en gasproductie in de depressies van Orsha en Brest wordt overwogen, maar het is vrij afgelegen.
De rijkdom aan bossen stelt Wit-Rusland in staat om uit te voerengecentraliseerde aankoop van brandhout en afval van gezaagd hout. Maar de volumes van deze bronnen zijn zo klein dat de energievraag van de republiek hen minder dan 15% oplevert. De rest wordt aangevuld door energie-import, wat de Wit-Russische economie erg kwetsbaar maakt. In een dergelijke situatie is de republiek gedwongen om niet alleen te voldoen aan het energiebesparingsregime, maar ook om intensief te zoeken naar mogelijke alternatieve energiebronnen.
Alternatieve energie is veel verschenenvoordat ze werden gedwongen om er overal over te praten. Mensen, waaronder Wit-Russen, gebruikten meer dan tweehonderd jaar geleden zonne-energie, water, windenergie voor hun energie-intensieve behoeften. Maar toen werden deze bronnen niet als iets bijzonders beschouwd. De mensheid leefde in volledige harmonie met de natuur, zonder het evenwicht te verstoren. Het gebruik van kolen was zo natuurlijk als windenergie, water voor werkende molens, zagerijen voor het zagen van hout, oogsten voor het dorsen en zelfs voor de productie van textiel.
In Wit-Rusland, zelfs de productie van dergelijke"Windturbines" en "Vodykov", die zowel stationair als mobiel kunnen zijn. Ze hadden geen speciale dammen nodig, dat wil zeggen dat de natuur niet werd geschaad. En 'windmolens' konden overal worden geplaatst, zolang er wind was. Dergelijke energiebronnen vormden zelfs de "uitvoer" van Wit-Rusland, waarvan de consumenten Rusland en Oekraïne waren.
Modern Wit-Rusland uit alternatieve bronnenenergie heeft slechts een dozijn kleine waterkrachtcentrales (hydro). Wit-Russische wetenschappers die betrokken zijn bij windenergie-installaties (windturbines) sinds de Sovjet-Unie heeft niets concurrerend gemaakt. Dit kan worden bevestigd door "Vetromash" in Zaslavl, waar windturbines worden getoond, vergelijkbaar met westerse ontwikkelingen van een halve eeuw geleden, die al lang achterhaald waren.
Ondertussen onconventionele energieHet heeft een aantal beperkingen van de kant van de staat ondergaan: vanaf 19 augustus 2015 voorziet een presidentieel decreet in het citeren van installaties met alternatieve bronnen van elektriciteit. Beperkingen hebben betrekking op het totale elektrische vermogen van installaties in Wit-Rusland. De regels zijn van toepassing op iedereen die wil deelnemen aan alternatieve energie, inclusief buitenlandse bedrijven.
Veranderen van de situatie in de brandstof en energiehet complex van Wit-Rusland (de hoge kosten van fossiele energiebronnen, de aantasting van het milieu, het dwingen van de staat om bepaalde verplichtingen te vervullen om schadelijke emissies in de atmosfeer te verminderen, enz.) maakte een herziening van de opvattingen over de industrieën die deel uitmaken van de energiebalans van de republiek. Een van deze gebieden was waterkracht. In Wit-Rusland zijn, zoals je weet, de rivieren Dnjepr, Western Dvina en Neman. Ze vloeien over de vlakte, maar worden op sommige plaatsen omringd door hoge oevers en hebben stroomversnellingen. Dit alles begeleidt de bouw van waterkrachtcentrales, die gezien het huidige tekort aan olie, kolen en gas een belangrijke kans bieden om deze te verminderen. Alternatieve energie is op de voorgrond getreden in de brandstof- en energiesector van Wit-Rusland.
Op basis hiervan het kabinet van ministers van Wit-Ruslandkeurde een staatsprogramma goed voor de bouw van waterkrachtcentrales. Volgens dit document was de bouw van waterkrachtcentrales op Neman (boven en onder de stad Grodno), Zapadnaya Dvina (Verkhnedvinsk, Beshenkovichi, Vitebsk en Polotsk) gepland.
Dnepr, als de langzaamste rivier, werd overwogenvoor de bouw van waterkrachtcentrales als laatste. Tegen 2020 is de bouw van vier laagvermogen waterkrachtcentrales gepland, waaronder Orshanskaya, Shklovskaya, Rechitskaya en Mogilevskaya.
In de Republiek Wit-Rusland stromen in totaal meer dan twintigduizend kleine riviertjes, waarvan de lengte 90 duizend km is. En dit enorme water- en energiepotentieel wordt slechts met 3% gebruikt.
Deze bron begon zich in de jaren 50 meester te maken. In de republiek werden kleine waterkrachtcentrales gebouwd. De eerste werd gebouwd in 1954, het hydro-elektrische station van Osipovichskaya aan de rivier de Svisloch. De capaciteit was slechts 2,25 MW. Overigens is de waterkrachtcentrale nog steeds actief.
Tegen de jaren 60 ging de kleine waterkrachtindustrie echter naarhet tweede plan in verband met de komst van staatsenergiesystemen. De landelijke consument werd overgebracht naar nieuwe krachtige systemen en de behoefte aan kleine waterkrachtcentrales verdween vanzelf.
In dit opzicht is het grootste deel van de kleine gebouwdHPP werd buiten gebruik gesteld, omdat de kosten van voorzieningen te hoog waren. Als gevolg hiervan bleven er tegen het einde van de jaren tachtig slechts zes waterkrachtcentrales in Wit-Rusland, die iets meer dan 18 miljoen kW per jaar produceerden.
Maar het verdere leven keerde de krachtingenieurs opnieuwkleine waterkrachtcentrales (MHPP). Tegelijkertijd bleken dergelijke alternatieve energiebronnen in Wit-Rusland mogelijk te zijn door de eerder buiten bedrijf gestelde restauraties te herstellen en door nieuwe kleine HPP's te bouwen. Het vereiste geen overstroming van landbouwgrond.
Het is ook mogelijk om te gebruikenreservoirs van een ander, niet energie, doel die beschikbaar zijn op de kleine rivieren. Het is heel toepasselijk om een kleine HPP te bouwen met een capaciteit van 6.000 kW, terwijl de terugverdientijd vijf tot zes jaar is.
Vertegenwoordigers van de "groene" bevestigen de afwezigheid van enige druk van de SHPP op het milieu.
Wit-Russische autoriteiten zijn van plan tot 2020om de totale capaciteit van dergelijke waterkrachtcentrales te verdubbelen. In dit verband wordt een bepaald belang getoond bij de bouw van kleine waterkrachtcentrales op het grondgebied van het land door buitenlandse investeerders, die 78,4% van de kosten van de bouw van kleine energiefaciliteiten op zich nemen.
Windenergie in Wit-Rusland draagt bij aan de oplossingveel problemen met de stroomvoorziening van kleine voorzieningen op moeilijk bereikbare plaatsen. Daarom blijft de kwestie van het gebruik van de energie van luchtmassa's relevant voor het brandstof- en energiecomplex van de republiek.
In de afgelopen jaren is het land geweestonthulde ongeveer 1840 plaatsen waar je een windturbine of windenergie-installatie kunt plaatsen. Dit zijn voornamelijk heuvels tot 80 m hoog, aan de bovenkant waarvan de windsnelheid vijf of meer meter per seconde bereikt.
Momenteel bevinden dergelijke systemen zich inDe regio's Minsk, Grodno, Mogilev en Vitebsk. De krachtigste windturbine (1,5 MW) bedient de inwoners van het dorp Grabniki (regio Grodno). Het regionale centrum Novogrudok van dezelfde regio levert elektriciteit aan een windturbine die eigendom is van de staat (uniek in zijn soort). Het is de bedoeling om nog vijf windgenerators te installeren.
Er is een heel park met windmolens gepland in Luzhishche, een dorp in het district Oshmyany. De bouw gebeurt op kosten van investeerders en zal doorgaan tot 2020.
In dit concept omvat de mensheid een structuur waarvan de energievoorziening alleen wordt uitgevoerd door niet-traditionele energiebronnen.
Alternatieve energie voor het huis kan worden verkregen uit de stroom van zonlicht, wind, als gevolg van het werk van micro-HPP en de verwerking van biomassa om biogas te produceren.
Het gebruik van zonne-energie vertegenwoordigtvan bijzonder belang voor het creëren van een milieuvriendelijke woning, echter, sommige factoren brengen ernstige wijzigingen aan in de plannen van de eigenaar van dergelijk onroerend goed. Allereerst zijn dit de kosten: zonnecollectoren, installatie van apparatuur, een besturingssysteem en onderhoud kosten een aanzienlijk bedrag (een 3 kW-batterij voor een gemiddeld huis kost 15 duizend euro).
Desondanks wordt thuis enige interesse veroorzaakt,gebouwd door een methode genaamd "zonne-architectuur". De essentie is dat het huis een dak moet hebben, waarvan het gebied in het zuidelijke deel ten minste 100 meter is2. Tegelijkertijd moet het huis zich op de breedtegraad van de hoofdstad van Wit-Rusland bevinden. Dit is zelfs voldoende om het pand in de winter te verwarmen.
Dit gebruik van zonne-energie is dat echter nietvond de nodige aandacht in Wit-Rusland. Momenteel is op basis van dit principe slechts één gebouw gebouwd: het Duitse internationale onderwijscentrum. Ondertussen zou de constructie van dergelijke structuren het warmteverbruik kunnen verminderen tot 80 kW / m2 per jaar.
Het gebruik van windmolens geeft uw huis een vergelijkbare kanshebben de status van milieuvriendelijk. Maar we moeten niet vergeten dat in Wit-Rusland de gemiddelde windsnelheid niet meer dan 5 m / s is, en voor normale werking vereisen moderne systemen snelheden tot 10 m / s. Daarom zal volgens deskundigen een windturbine die in dit land is geïnstalleerd pas na veertig jaar zijn vruchten afwerpen.
Dit geldt echter allemaal voor elektriciteit, maarhernieuwbare energie van de zon kan heel goed worden gebruikt in een privéhuis in de vorm van een zonneboiler. Het systeem is zeer effectief, onafhankelijk van het weer en klimatologische omstandigheden. Met zijn hulp kunt u de kamer zelfs gedeeltelijk verwarmen. Bovendien verbruikt hij niet meer dan 45 watt en kost hij 3,8 duizend euro (met installatie). De terugverdientijd is niet meer dan vier jaar.
Helaas zullen alternatieve energiebronnen in Wit-Rusland (en niet alleen daar) vandaag en in de nabije toekomst de traditionele energiebronnen niet volledig kunnen vervangen.
De energie van de zon kan zo'n bron niet wordenop industriële schaal, om de eenvoudige reden, lage dichtheid van zonne-energiestroom. Aangezien in Wit-Rusland slechts een derde van het jaar toevallig zonne-energie is, tonen berekeningen aan dat meer dan 30% van het grondgebied van de republiek moet worden besteed aan zonne-energiecentrales om aan de behoefte aan elektriciteit te voldoen. Maar zelfs als aan deze voorwaarde is voldaan, moet je niet vergeten dat deze berekeningen zijn gemaakt met inachtneming van de efficiëntie van de stations, die 100% is. In feite bevindt deze indicator zich op het niveau van tien tot vijftien procent.
Het blijkt dat in werkelijkheid onder de zonelektriciteitscentrales vereisen het gebied van heel Wit-Rusland en een deel van het grondgebied van de aangrenzende staten. Bovendien zullen de bouw en exploitatie van zonnestations enorme kosten vergen.
Een vergelijkbare situatie wordt waargenomen bij het gebruik van windenergie, rivieren, geothermische bronnen.
