Paradox, de definitie waarvan we goed zijnbekend, betekent een verklaring die geen logische betekenis heeft en afwijkt van algemeen geaccepteerde begrippen. Deze categorie omvat ook de verklaring dat de groei van de besparingen van de inkomens van individuen kan leiden tot een daling van het feitelijke volume van investeringen en kapitaal in de economische sfeer.
Klassieke economische theorie is voortgebouwdandere definitie. Zij was van mening dat besparingen, die kapitaal vertegenwoordigen, en die, indien nodig, een bron van investeringen kunnen worden, een stimulans vormen voor de groei van het nationale inkomen. Dat wil zeggen, het is een reserve-investeringsfonds.
In tegenstelling, Engelseconoom George M. Keynes heeft vastgesteld dat de wens om voorraden te creëren de wens om te investeren in landen met een sterk ontwikkelde marktstructuur overtreft. De paradox van soberheid is dit:
- door de groei van het kapitaal neemt de effectiviteit af, dit komt door de vermindering van het aantal hoogrenderende kansen voor zijn investering;
- een verhoging van de levensstandaard van de bevolking leidt tot een toename van het volume van haar spaargeld.
Ongebruikt kapitaal leidt echter tot een afnamebesteden aan consumentenbehoeften. Dit veroorzaakt een daling van het bbp en de totale vraag. Als gevolg van deze processen wordt het algehele niveau van inkomsten verminderd met een bedrag dat groter is dan het bedrag aan ongebruikt kapitaal.
Bijgevolg vertegenwoordigt de paradox van soberheideen vermindering van de welvaart van de bevolking met een gelijktijdige verhoging van de besparingen. Investeringen van een autonoom type dragen bij aan de groei van het nationale inkomen, evenals aan derivatenbeleggingen. Dit komt door het effect van het multiplicatoreffect.
Groei van elk element van offline kostendraagt bij aan een toename van het sociaal inkomen. Tegelijkertijd overtreft de waarde die de nationale welvaart verbetert het bedrag van het initiële uitgavenniveau. Daarentegen verhindert een daling van de inkomsten de groei van de investeringen, hetgeen stagnerende verschijnselen in de economische sfeer met zich meebrengt.
Als er een probleem is van gebrek aan werkgelegenheid in het land,de paradox van soberheid leidt tot een afname van het consumentenniveau. Dit proces heeft invloed op de grootte van de totale vraag. Producenten van goederen kunnen hun product niet realiseren en winst maken. Hun ondernemingen verliezen hun aantrekkelijkheid als een beleggingsobject. Dit leidt tot een daling van de productie, een nog grotere toename van de werkloosheid en een daling van het totale verzamelinkomen.
Het land wordt veel armer. Dit principe werd bevestigd toen de Grote Economische Depressie van 1929-1933 werd waargenomen. De paradox van soberheid in de aanwezigheid van een situatie met volledige werkgelegenheid helpt de financiële sector te beschermen tegen "oververhitting". Dit is het gevolg van een daling van het prijsniveau als gevolg van een afname van de totale vraag, die als een van de belangrijkste indicatoren van de economie dient.
Het is consumptie die meer afleidtzestig procent van de totale uitgaven van de bevolking. Zelfs zeer kleine veranderingen in de vraag kunnen een aanzienlijk effect hebben op het saldo van het nationale inkomen en de werkgelegenheidsniveaus. Het creëren van een accuraat consumptiemodel zou bijdragen aan een gestage toename van het bbp. Met zijn hulp zou het voldoende zijn om eenvoudig de veranderingen in de vraag te voorspellen met de groei of daling van het aantal investeringen en overheidsopdrachten.
Momenteel zijn er veel modellen gemaaktconsumptie. Wetenschappers proberen een bepaald gemiddeld algoritme te berekenen, dat de totale vraag het meest zal beschrijven. Het creëren van een nauwkeurig model zal het meest effectieve beheer van economische processen in de samenleving mogelijk maken.
