De belangrijkste elementen van monetaire systemen: soorten valuta's en hun tarieven

Het geldstelsel van elk land is eenhistorisch gevormd en vastgesteld door de rechtsvorm van de geldcirculatie, gebruikt op het soevereine grondgebied van het land. Soorten geldsystemen worden toegewezen op basis van het soort geld, dat een maatstaf voor waarde is. Op basis van dit criterium zijn er krediet-, papiergeld- en metaalsystemen.

Het aantal elementen dat de vorm van de geldcirculatie in de staat bepaalt, omvat:

1. soorten valuta's;
2. hun vorm;
3. wisselkoers.

Het concept 'valuta' is niet op zichzelfen heeft drie hoofdwaarden. Ten eerste is het de nationale munteenheid van een bepaald land. Ten tweede, dit zijn de rekeneenheden en de fondsen van het buitenland. Ten derde mogen we internationale boekhoudeenheden zoals de euro niet vergeten. In de meest algemene vorm worden de volgende soorten valuta onderscheiden:

1. SCR (vrij converteerbare valuta), diewordt gekenmerkt door volledige externe en interne convertibiliteit, zoals gedefinieerd in de wetgeving van het land waarvoor het nationaal is. Bijvoorbeeld de Amerikaanse dollar, het Britse pond sterling, de Zwitserse frank.
2. PCI (gedeeltelijk converteerbare valuta), die met bepaalde beperkingen buiten het land kan worden ingewisseld.
3. NKV (niet-converteerbaar). Als andere soorten valuta kunnen werken buiten de staat waarin ze zijn uitgegeven, wordt de IRB alleen in de nationale markt omgeruild voor vreemde valuta.

Ook in de wereldeconomie is er een conceptmonetaire eenheden opruimen en reserveren. Deze soorten valuta's in hun functionele doel hangen samen met de processen van globalisering en internationalisering van de economie. De clearingvaluta bestaat uitsluitend in niet-contante vorm en wordt uitsluitend gebruikt voor afwikkelingen binnen een bepaalde integratie-organisatie. Wat de reservevaluta betreft, zijn rol is om buitenlandse handelstransacties te berekenen en wereldprijzen vast te stellen. Tot op heden wordt deze functie uitgevoerd door de Amerikaanse dollar.

Grote invloed op de internationale handelsoorten wisselkoersen bieden. De staat bepaalt de gunstigste koers voor zijn buitenlandse en binnenlandse beleid, waarbij het zijn regime vaststelt: een vaste, drijvende of "valutacorridor". Het gemakkelijkst voor regulering en controle is natuurlijk een vaste rente. Een dergelijke munteenheid is niet onderhevig aan inflatie, maar aan de andere kant reageert deze niet op veranderingen in de marktsituatie. De zwevende wisselkoers daarentegen wordt volledig bepaald op basis van vraag en aanbod, en de staat kan deze alleen beïnvloeden via valuta-interventies. "Currency Corridor" is het gulden midden tussen de bovengenoemde valutaregimes, waarbij hun belangrijkste voor- en nadelen worden gecombineerd. Verschillende soorten valuta's hebben echter een andere aanpak nodig bij het bepalen van hun koers, anders kunnen de externe economische relaties van een land eronder lijden, en natuurlijk het welzijn van de bevolking.