Na 30 jaar zal EM Remarque terugkijken. De Zwarte Obelisk is een denkwerk over de Weimar Republiek. De roman werd geschreven in 1956 over gebeurtenissen en mensen van 1923. Hij is erg goed voor het huidige moment. Inflatie, onveiligheid in de toekomst, nationalistische en fascistische gemoedstoestanden zijn treurige tekenen van de huidige tijd.
Erich Maria Remarque zijn boeken vullen met ironie en humor, die hem en de lezer te redden van de dringende gevoel van angst. Dit is een manier van zelfverdediging in plaats van een nietszeggende roep om verlossing.
Dertig jaar later
De helden van Remarque keren terug naar zijn jonge jaren,toen hij, net als de hoofdpersoon, als een leraar werkte, op het orgel speelde, voor een tijdje grafstenen verkocht, keek hij toe hoe de fascistische boeven hun hoofd ophieven, terwijl ze geleidelijk sterker werden.
De hoofdpersoon is Ludwig Bodmer. Hij dient in een kantoor dat grafstenen verkoopt van zijn vriend, met wie ze aan de voorkant uit één kom hebben gegeten, George Krol. Beiden doen er alles aan om het bedrijf drijvend te houden in de omstandigheden van hyperinflatie, wanneer het tarief meerdere keren per dag verandert, totdat de beurs sluit. Met dit geld kun je op zijn minst een sigaret aansteken, wat de hoofdpersoon maakt, dus ze zijn waardeloos. Geld kan dan worden gewogen. Remarque onthoudt dit goed. De "Zwarte Obelisk" geeft een duidelijk beeld van de complete verarming van sommigen en de andere mensen die uit speculatie zijn geglipt. Broers leven op dezelfde dag. Maar in die omstandigheden is het onmogelijk, zelfs, nogal, absurd om plannen te maken. Ze moeten proberen om goederen goedkoper te kopen door rekeningen te spelen. Aan dit spel hebben ze een beetje aangepast, maar hoe lang zal het duren?
Een van de romance-lijnen van de roman
Georg Krol priudaril achter de schoonheid van een buurvrouw,die met plezier op klaarlichte dag al zijn charmes tentoonspreidt in het raam. Ze vindt het niet erg romans te zijn, want de man van de slager interesseert haar helemaal niet. Ze is met hem getrouwd omdat ze simpelweg niet genoeg geld voor eten had.
De man, die, zoals altijd, met een grote vertraging heeft geleerdhet verraad van zijn vrouw, met wie hij nog niet zal scheiden, koesterde het kwaad voor Georg. Hij zal van zijn vrouw scheiden, maar het zal later gebeuren. En terwijl Vatsek, de naam van de bedrogen echtgenoot, sympathiseert met de Führer, en bij de eerste gelegenheid vindt hij een manier om wraak te nemen op Georg. Vele jaren later, wanneer de nationaal-socialisten aan de macht komen, kan Vacek George naar het concentratiekamp sturen. Daar zal George Krol, die op miraculeuze wijze de oorlog heeft overleefd, omkomen.
Liefde voor de hemel
Eén salaris kan niet worden geleefd. Daarom is de hoofdpersoon Remarque Hij wordt naar een psychiatrisch ziekenhuis gestuurd om te spelenZondagen op het orgel. Een meisje met een gespleten bewustzijn, Genevieve, Isabel zelf noemt zichzelf, en dan is ze mooi, dan Jenny. Wanneer ze het tweede beeld neemt, verandert het zelfs uiterlijk, en haar schoonheid verdwijnt, en ze wordt sluw en hatelijk. Isabella noemt Ludwig nooit zijn echte naam. Afhankelijk van haar gemoedstoestand, geeft ze hem de naam Rolf of Rudolph. Ze was onverantwoordelijk verliefd op Rudolph voordat ze in het ziekenhuis aankwam. Isabella is een fata morgana, gevoelig voor alle manifestaties van het leven. Ze leidt lange gesprekken over haar betekenis met Ludwig, over poëzie, over de maan.
Plotselinge transformatie
Maar opeens herstelde ze alles. En het gesprek en het gevoel dat tussen hen opkomt. Het ontwikkelde meisje luistert met verwardheid naar Ludwig en beleefd bedankt voor een goed spel op het orgel. En dat is alles. Voor Ludwig is het een schok. Afgeleid van Ludwig, herkent deze jonge rijke Fraulein hem gewoon niet.
Hij is een vreemde voor haar. Herstel Isabella is tragisch voor Ludwig - het meisje van wie hij hield, voor hem sterft bijna. Dus laat de mislukte liefde Remarque zien. "Zwarte obelisk" is een roman waarin alles tweevoudig is.
Aardse liefde
Maar behalve Isabella werd Ludwig Bodmer weggevoerddie naar hun stad kwamen, gymnast Gerda Schneider. Hun romance is vol van tederheid, maar het heeft geen voortzetting. Gerda is al een tijdje een duidelijk en sterk geluk. Dit is voor beide duidelijk. Ze is een praktisch meisje. Van de dichter, die niets aan haar kan geven, vertrekt ze naar de rijke meester van het restaurant.
Ludwig Bodmer hoeft niet meer in de stad te blijven. Hij wordt uitgenodigd om als journalist in Berlijn te werken. Hij vertrekt om terug te keren als de oorlog met het fascisme voorbij is.
terugkeer
Tijdens de oorlog was Ludwig niet in Duitsland. Maar hij keerde achter haar terug en bezocht de stad van zijn jeugd. Bijna niemand ontmoet hij, en de stad lag in puin. Ter nagedachtenis kocht Ludwig alleen oude ansichtkaarten, hoewel hij niet verschilde in sentimentaliteit. Dus eindigt Remarque "The Black Obelisk". Het blijft een open vraag hoe de protagonist zal blijven leven. Blijkbaar zal blijven zoeken naar ware liefde. Zo eindigt het afscheidsbezoek aan de provinciestad met de roman 'De zwarte obelisk', waarvan de samenvatting hierboven is weergegeven.
Ludwig Bodmer
Hij verwijst naar die generatie, die gewoonlijk "verloren" wordt genoemd. Het viel in de vleesmolen van Verdun en gasaanvallen en niets, behalve de schoolbank en de werktuigen van moord, zag in zijn jeugd niet.
Het hoofdpersonage van de roman, de idealist Ludwig Bodmer,Net als veel andere acteurs van Remarque's werken paste hij zich op de een of andere manier aan aan een vredig leven. Maar het is aangepast. Zijn vriend en eigenaar van het rouwcentrum schreeuwt nog steeds 's nachts, wanneer hij droomt van oorlogsscènes. Ludwig was niet in staat om de belofte van zijn moeder te vervullen en leraar te worden. Hij kan niet bestaan in de wildernis zonder frontlinie kameraden. Het is onmogelijk om een volwaardig menselijk leven te leiden. Hij kan de geliefde niet vinden. Dus, liefde noch gezinsleven in Ludwig Bodmer klopt niet. En wat blijft er over? Confrontatie met diegenen die ervan dromen Duitsland nieuw leven in te blazen, ziet zijn dominantie over de wereld. Maar "Ludwigs" zijn verdeeld en met de kracht die hun thuisland bedekt, mogen ze het niet aan. Ze kunnen weggaan en het fascisme van een afstand vechten, zoals de held van de roman deed. Dit is hun maximum.
Zwarte obelisk: beoordelingen
In de beoordelingen van de lezers, bewondering voor de vaardigheidschrijver om de geest van het tijdperk over te brengen. Het vernederd, arm, verward Duitsland wordt absoluut betrouwbaar weergegeven. In een land vol bedplassen. Er zijn geen spirituele waarden. Het oude is verdwenen en de nieuwe zijn nog niet verschenen. De "Zwarte Obelisk" wordt ook gelezen als een historische roman die de wankele economie van het land toont, en als een psychologisch iets. En het zijn ook literaire klassiekers en filosofisch proza. Ludwig Bodmer lijkt voor de lezers absoluut positief te zijn en geen gebreken te hebben. En de plaatsen van zijn werk, het rouwcentrum en het gekkenhuis, vallen de lezers niet lastig. Ludwig, en dit wordt als natuurlijk beschouwd, heeft geen geluk in liefde, want hij is arm. En iedereen die bij hem in de buurt is, is ervan overtuigd dat er helemaal geen liefde is. Er is alleen een sensuele aantrekkingskracht. Je moet gewoon het moment vangen.
Een romanticus en filosoof wil niet leven en kan dat ook niet. Ik vond de afbeeldingen van vrouwen niet leuk, omdat ze alleen in zwart en wit geschilderd zijn, op de een of andere manier roofzuchtig en hebzuchtig voor plezier. Het boek is volgens lezers geschreven met droefheid en humor.
Zwarte obelisk: citaten
- Geld is een illusie; Iedereen weet dit, maar velen kunnen het nog steeds niet geloven.
- Er is een grote verkoop van eerlijke inkomens, spaargeld, fatsoen.
- Wat je niet kunt krijgen is altijd beter dan wat je hebt.
- Twijfel is de keerzijde van geloof.
- Een rijke speculant is wenselijker dan een fatsoenlijke maar arme dienaar.
Geschiedenis van de creatie van de roman
In 1951 werd het creatieve leven van Remarque opgeschort. En dan ontmoet hij Paulette Goddard. Zes jaar later worden ze man en vrouw.
Verlatend de Verenigde Staten, zijn zij velenreis door Europa en keer dan terug naar het huis van Remarque in Zwitserland, in Porto Ronco. Op dit moment begon Erich Maria Remarque, wiens boeken in grote oplagen over de hele wereld uitverkocht waren, aan een nieuw werk te werken. De inspiratie is gekomen en het werk gaat snel. De plotlijn is het meest eenvoudig. Het heeft weinig dynamiek. "Zwarte obelisk" is een roman-meditatie. Zoals gewoonlijk reflecteert de schrijver op eeuwige vragen, over de zin van het leven, over liefde, de oorlog waardoor zijn helden zijn gepasseerd. Ze weten niet hoe ze moeten leven, maar ze hebben altijd geprobeerd menselijke relaties te bewaren. Over tien jaar zal deze tijd worden vervangen door een waanzin van waanzin, die de wereld nooit heeft gekend. Ziektekiemen van dit fenomeen tonen Remarque in de "Black Obelisk".
