Tegen het einde van het eerste decennium van de 20e eeuw won een nieuwe modernistische trend terrein in West-Europa met de gesproken naam "Futurisme" (vertaald uit het Latijn als "de toekomst").
De voorouder wordt als Italiaans beschouwdschrijver Philippe Marinetti, die in 1909 de volledige vernietiging van alle gevestigde culturele waarden en tradities in de afbeelding van de wereld aankondigde. In plaats daarvan vestigden de futuristische dichters de aandacht van de lezers op de snelheid van het moderne leven en gaven ze er de voorkeur aan om meer over de toekomst te praten. Alle belangrijke bepalingen werden uiteengezet in de Manifestoes, waarvan de eerste Marinetti werd.
De creatie van een fundamenteel nieuwe kunst washet oorspronkelijke doel van de futuristen, zowel in Europa als in Rusland. De schrijvers werden vervolgens gesteund door kunstenaars die zich baseren op het beeld van een man in het midden van een bewegende wereld die symbolisch wordt weergegeven in de vorm van een groot aantal geometrische figuren.
De held van de werken van de nieuwe avant-garderichtingen - een inwoner van de moderne stad met zijn dynamiek, hoge snelheid, overvloed aan technologie en elektrificatie, leidend tot een steeds toenemende perfectie van het leven. Het lyrische 'ik' van de futuristen streeft er voortdurend naar om te ontsnappen aan het klassieke verleden, wat zich manifesteert in een speciale manier van denken die de regels van syntaxis, woordvorming en de lexicale compatibiliteit van woorden niet accepteert. Het belangrijkste doel van de futuristische dichters is om hun houding en begrip van wat er omgaat op een manier die geschikt is voor een persoon over te brengen.
In Rusland begint een nieuwe richting vorm aan te nemen1910 jaar. Dit is de periode waarin veel dichters van het zilveren tijdperk bekend zijn. Futuristen trekken heel snel de aandacht. Naast de originele artistieke vorm van het couplet (in alle opzichten) dragen schandalige publieke optredens en uitstapjes naar de grootste steden van Rusland hiertoe bij.
Het Russische futurisme, in tegenstelling tot het Europese, nietwas holistisch en gevarieerd in zijn diversiteit. Tussen de avant-garde facties waren er soms vrij bittere geschillen. Er waren ook gevallen waarin dichters - futuristen van de ene associatie naar de andere verhuisden. Maar de grootste successen werden behaald door twee centra in deze richting: Moskou en St. Petersburg.
In de noordelijke hoofdstad, dichters-vernieuwers tegen 1912rally rond Ivan Ignatiev. Ze doopten zichzelf als ego-futuristen, wat betekende: "Ik ben de toekomst". De leidende positie in deze cirkel werd ingenomen door Igor Severyanin (Lotarev), die een jaar eerder de belangrijkste kenmerken en de oorspronkelijke naam van een nieuwe trend in de poëzie had gemarkeerd. Naar zijn mening wordt "almachtig egoïsme" een kracht waarvoor niets kan standhouden. Hij is het die, die niet kan worden onderworpen, de top van de triomf heeft bereikt, woedend, volgens de overtuiging van de dichters, is de enige juiste norm van het leven.
De Petersburg Herald-uitgever werdmet het platform, waarmee de futuristische dichters presteerden. Hun verzen werden onderscheiden door nieuwe woordformaties en aanpassing aan de Russische taal van het buitenlandse vocabulaire, meestal Duits en elegant Frans. Dientengevolge verwierf de creativiteit van de ego-futuristen eigenschappen die weinig op de erfenis van hun Italiaanse tegenhangers leken die aan de oorsprong stonden van deze avant-garde trend in de literatuur.
Iets anders dan St. Petersburg in termen vanattitude to the image of reality Moskou-dichters futuristen. Hun lijst begint met de gebroeders Burliuk, V. Majakovski, V. Khlebnikov. Ze verzetten zich tegen het 'ik' met een zelfverzekerder 'wij' en proclameren zichzelf als futuristische futuristen. Het ideologische platform voor hen was de eenwording van "Gilea", gevormd in 1910 in Moskou.
Ze herinnerden zich hun roots en droegen trots de naam"Russische futuristen." Dichters deden hun best om zichzelf te scheiden van hun Italiaanse tegenhangers, en V. Khlebnikov stelde zelfs voor om de richting een nieuwe naam te geven - "zal", wat de originaliteit en het individualisme zou benadrukken. Op dat moment verscheen het schandalige manifest "De klap in het aangezicht van de openbare smaak", wat meteen de aandacht trok van de hele Russische intelligentsia. Dit werd gevolgd door spectaculaire uitvoeringen en uitvoeringen waarin de futuristische dichters het publiek schokten met hun uiterlijk en schokkend (herinner je V. V. Vakovsky met zijn beroemde gele jas of geschilderde gezichten van dichters). De edities van hun gedichten, programma's en manifesten, gedrukt op oud behangpapier, op inpakpapier, en niet altijd om geld te besparen, zagen er uitdagend uit. Iemand nam de volledige minachting van de bestaande literaire normen en het creëren van ongebruikelijke woorden en volledig onconventionele manieren van tekstontwerp kwalijk, maar hoe dan ook, dit alles leverde vervolgens de 'hooligans' (zoals ze vaak in de samenleving werden genoemd) de luide en verdiende titel van 'The Silver Poets'. eeuw. " De futuristen "Galei" namen een vaste plaats in de Russische literatuur in en droegen bij aan de ontwikkeling en verbetering ervan.
Revolutionaire dichter en rebel - zo vaaksprak over de beroemdste vertegenwoordiger van het Russische futurisme. De jaren 1912-1914 verklaren het begin van het creatieve pad van Majakovski. En het kan met vertrouwen worden gezegd dat de ideeën van de avant-gardistische beweging de esthetische smaak van de dichter vormden en zijn lot in de literatuur bepaalden. In de jaren twintig waren velen ervan overtuigd dat Majakovski een futuristische dichter was, omdat zijn werk werd gekenmerkt door een ongewone syntaxis, een soort vocabulaire, een overvloed aan woordformulieren van de auteur en verbluffende metaforen. Al deze kenmerken van de artistieke stijl van de dichter zijn geworteld in vroege creativiteit, uitdagend en flitsende. En decennia later is het met zijn naam dat de activiteiten van de futuristen vooral geassocieerd worden.
In 1913 kreeg de Mezzanine van de Poëzie vorm (B. Lavrenev, V. Shershenevich) en "Songtekst", waaruit een jaar later "Centrifuge" (B. Pasternak, N. Aseev) scheidde (ze worden ook wel tweedegeneratie-futuristen genoemd). De eerste groep brak vrij snel uit. De centrifuge, die tot 1917 bestond, vertrouwde op klassieke literaire tradities en combineerde deze organisch met futuristische innovatie. Dit bracht echter niet veel faam naar dichters. B. Pasternak bijvoorbeeld, verliet zeer snel deze richting en nam de plaats in van onafhankelijke lyriek in de literatuur.
Lijst met woordmasters ondersteund opeen bepaald stadium van zijn creativiteit ideeën avant-garde, vrij uitgebreid. De deelname van sommigen aan de activiteiten van de futuristen was van korte duur, terwijl anderen gedurende het hele creatieve pad binnen het kader van de richting bleven. Hier zijn de helderste vertegenwoordigers van de gemarkeerde groepen.
Cubo-Futurists:
"Centrifuge":
Ego-futuristen:
"Poetry Mezzanine":
De jaren 1913-1914 zijn de piek van glorie, diede Russische futuristen bereikt. Dichters werden goed herkend in alle literaire kringen, organiseerden een groot aantal tentoonstellingen, verslagen, poëtische avonden. In 1915 spraken ze over de 'dood' van het futurisme, hoewel de 'centrifuge' al meer dan 2 jaar bestond. Echoes van futuristische ideeën worden gehoord in de post-revolutionaire jaren 20: aan het begin van het decennium - in het werk van Tiflis-dichters uit de groep "41Ž", dan in verzen van Petrograd oberiuts. Ze waren nog steeds actief bezig met de 'verbetering' van de taal, en veranderden de lexicale, syntactische, grafische structuur ervan.
De opkomst van een nieuwe richting en buitengewoonde acties van zijn vertegenwoordigers trokken de aandacht van de Russische intelligentsia. Futuristische dichters hebben tijdens de activiteit heel wat controversiële uitspraken gehoord. De lijst met critici wordt onthuld door de toen erkende symbolist V. Bryusov. Met verwijten naar de 'vernieuwers' zette hij hun manifesten op, in veel opzichten 'afgeschreven van de Italiaanse', en een negatieve houding tegenover de tradities van de Russische cultuur. Tegelijkertijd zag hij rationele granen in de werken van de futuristen van Moskou en St. Petersburg en sprak hij de hoop uit dat ze 'tot bloemen zouden kunnen uitgroeien'. De belangrijkste voorwaarde is om rekening te houden met de bestaande ervaring van de symbolisten.
Negatief waargenomen nieuwe dichters I. Bunin en M. Osorgin, hooliganisme, die hun werk en gedrag opmerkte. M. Gorky, daarentegen, beschouwde het verschijnen van futuristen in de Russische literatuur als actueel en relevant voor de realiteit.
