In het dagelijks leven is het soms nodig om te herhalenhet woord "inflatie", en niet alles en niet altijd de betekenis ervan begrijpen. Deze term wordt door economen gebruikt bij hun activiteiten en probeert de economische situatie in het land te beschrijven. Wat is dit fenomeen en hoe bereken je de inflatie? De vraag verdient een gedetailleerde studie.
Inflatie is de waardevermindering van geld wanneerbehoud van het gemiddelde inkomen van de bevolking. Vanwege de constante en snelle prijsstijgingen voor diensten, producten, neemt de koopkracht van geld af. Om de inflatie te meten, worden statistische indicatoren gebruikt om de prijsindex voor in het BBP opgenomen goederen te wijzigen. In de economie wordt dit de BBP-deflator genoemd. Deze indicator laat toe te achterhalen, vanwege de groei van het BBP: door de groei van de productie of de prijsstijging.
Om zijn numerieke karakteristiek te onthullen,het inflatiepercentage berekenen, waarbij het nodig is rekening te houden met de kosten die de consumentenmand heeft. Dit concept omvat de meest noodzakelijke goederen, diensten en producten die een persoon nodig heeft om aan zijn basisbehoeften te voldoen. De samenstelling van de consumentenmand is aan het veranderen in overeenstemming met de staat van de economie. Als het een minimale reeks producten bevat, wordt dit de minimumconsumentenmand genoemd.
Met de prijsindex kunt u inflatoire ofdeflatieprocessen die plaatsvinden in het land. Als deze indicator toeneemt, neemt de economische belasting voor de gehele bevolking van het land en de staat toe.
De kosten van de consumentenmand gaan overgoedkeuring Rosgosstat en driemaandelijks in print gepubliceerd. Om de inflatie te bepalen, moet u de verhouding berekenen tussen de kosten van de basis van de consumentenmand en de stroom. Deze indicator wordt gebruikt voor economische berekeningen van de inflatie, een daling van de inkomens van de bevolking en, bijgevolg, een verslechtering van de kwaliteit van het leven. Het inflatiepercentage is de stijging van het prijsniveau voor een specifieke periode - het wordt uitgedrukt als een percentage.
Als het prijsniveau voor het lopende jaar stijgt naarveertig procent, dan is de inflatie gelijk aan deze indicator. Meestal wordt de inflatie voor het jaar berekend. Als de prijzen op hetzelfde niveau blijven, kunnen we spreken over de afwezigheid van inflatie.
Inflatie heeft verschillende typen. Het is verborgen en open, afhankelijk van de kwestie van "leeg" geld. Onderscheid inflatie door de omvang van prijsstijgingen. Als we ons laten leiden door deze functie, kunnen we drie soorten ervan onderscheiden: galopperen, kruipen en hyperinflatie. Met de stijgende inflatie stijgen de grondstoffenprijzen gedurende het jaar met niet meer dan tien procent. Deze situatie wordt waargenomen in ontwikkelde landen waarvan de economieën een marktkarakter hebben. Soms wordt kruipende inflatie matig genoemd.
Galopperende inflatie kenmerkt zichintermitterende stijging van prijzen. Het is typerend voor landen met onstabiele economieën, waar het inflatiepercentage per jaar kan liggen tussen vijftig en tweehonderd procent. Het wordt waargenomen in de landen van Zuid-Azië, Latijns-Amerika en in landen die ooit tot de USSR behoorden.
Maar de gevaarlijkste vorm van inflatie ishyperinflatie. Wanneer het prijzen met een zeer hoog tarief stijgen. Tijdens hyperinflatie verliest geld volledig zijn koopkracht. Stijgende prijzen voor goederen variëren van duizenden en meer procent per jaar.
Naast de inflatie is er in de economie en omgekeerdeen proces dat deflatie wordt genoemd. In dit geval is er een prijsdaling die wordt veroorzaakt door het uit circulatie nemen van het overtollige deel van de geldhoeveelheid. Dus de koopkracht van geld stijgt.
Inflatie beïnvloedt dergelijke verplichte belastingbetaling, als betaling voor negatieve impact: het wordt aangerekend aan ondernemingen wier activiteiten schade aan het milieu veroorzaken. Is bijvoorbeeld de verspilling van productie. Deze uitbetaling wordt berekend door de feitelijke lozing van verontreinigende stoffen te vermenigvuldigen met de vastgestelde vergoeding en met de afval- en inflatiepercentages. De laatste coëfficiënt is vastgelegd in de federale begrotingswet voor een bepaald jaar. In 2012 waren de standaarden voor het berekenen van betalingen voor het gebruik en de verontreiniging van natuurlijke hulpbronnen 2,05 en 1,67.
