De prijsindex is een gewogen indicator diekenmerkt de marktwaarde van een bepaalde groep goederen of diensten in een bepaalde regio gedurende een bepaalde periode. De verhouding tussen de kosten van levensonderhoud kenmerkt de staat van de nationale economie. Dit is de zogenaamde algemene prijsindex. Kleinere indicatoren voor bereik helpen ondernemers bij het nemen van investeringsbeslissingen. Al deze coëfficiënten worden berekend door de nationale bureaus voor de statistiek van de meeste moderne staten, waaronder Rosstat. De consumentenprijsindex is de meest bekende van hen. In dit artikel zullen we de geschiedenis van de ontwikkeling van dit concept, de soorten indicatoren, hun berekening en toepassingskenmerken bespreken.
De prijsindex is een statistische relatiewaarde. Het wordt gebruikt om de dynamiek van de marktwaarde van groepen goederen en diensten in tijd en geografische ruimte te vergelijken. De methode voor het berekenen van deze indicator begint met de selectie van een representatief monster en de selectie van de formule. Er zijn drie hoofdindices: de BBP-deflator, consumenten- en industriële prijzen.
Onder economen is er geen consensus overdegene die met de eerste prijsindex kwam. Dit is niet verrassend, want er zijn veel specialisten op dit gebied. Velen verwijzen naar de discours van munten en munten van Rice Vaughan. Zijn werk werd gepubliceerd in 1675. De auteur wilde de inflatoire invloed van de toevloed van edele metalen in Spanje van Amerika scheiden van het effect van schade aan munten. Vaughan vergeleek de arbeidsstatuten van zijn tijd en de periode van Edward III, waarin de niveaus van het uurloon werden vastgesteld. De econoom uit Wales geloofde dat het voor hen mogelijk was om ongeveer dezelfde set goederen te kopen. Uit het onderzoek van Vaughan bleek dat het niveau van de prijzen in Engeland in de vorige eeuw 6-8 keer is gestegen. Het berekende echter niet direct de groeisnelheid.
De eerste prijsindex werd berekend door het Engelseconoom William Fleetwood in 1707. Hij werd benaderd door een student uit Oxford die een studiebeurs kon verliezen omdat zijn jaarinkomen meer dan vijf pond bedroeg. Deze toestand werd in de 15e eeuw aangenomen. Fleetwood's interessegebied omvatte prijswijzigingen, dus hij beschikte over een enorme hoeveelheid statistische informatie over dit onderwerp. Hij bewees dat de waarde van vijf pond in de afgelopen 260 jaar aanzienlijk is veranderd. Zijn bevindingen publiceerde hij anoniem, maar zijn onderzoek heeft Oxford-studenten enorm geholpen.
Het belangrijkste voor de meeste mensen is groeiconsumentenprijzen, die de inflatie kenmerken. Deze indicator is gebaseerd op een vast pakket van goederen en diensten. Het is een variatie op de Laspeyres-index, omdat het de basisjaarprijzen gebruikt voor de berekening. Stel dat Q0 - het outputniveau van het basisjaar. Het kan ook de benodigde hoeveelheid goederen in de consumentenmand zijn. A P0 en P1 - prijsniveaus in de basis- en de huidige periode. Dan ziet de formule van de consumentenprijsindex (CPI) er als volgt uit: Σ (Q0 x P1) Σ (Q0 x P0). Het grootste probleem bij het gebruik van deze indicator is dat er geen rekening wordt gehouden met veranderingen in de uitgavenstructuur. Het geeft alleen het inkomenseffect weer, waarbij de mogelijkheid van vervanging wordt genegeerd. Daarom geeft de consumentenprijsindex vaak een opgeblazen inflatiecijfer met een prijsstijging en een onderschatting - als ze dalen.
Een andere indicator die de staat van de economie kenmerkt, is de Paasche-index. Het is gebaseerd elke keer op een nieuw consumentenmandje of releaselevel. Stel dat Q0 en Q1 - productievolume in de basis- en de huidige periode, en P0 en P1 Prijsniveaus die overeenkomen met dit tijdsbestek. Dan ziet de formule van de BBP-deflator er als volgt uit: GDPdeflator = Σ (Q1 x P1) Σ (Q0 x P0). Deze indicator kan ook worden berekend door het nominale bruto binnenlands product te delen door het echte. Het grootste probleem van deze indicator is dat hij vaak de inflatie onderschat, waar de index van de consumptieprijzen zijn overschatte karakteristiek geeft, namelijk met de prijsstijging.
De tekortkomingen aanpakken die inherent zijn aan deze tweevorige indicatoren, werd nog een prijsindex uitgevonden. Dit werd gedaan door de Amerikaanse econoom Irving Fisher. Hij stelde voor om de gemiddelde meetkundige waarde, dat wil zeggen de vierkantswortel, te berekenen uit het product van de Laspeyres- en Paasche-indexen.
Volgens de federale overheidsdienststatistieken, begon de situatie in de economie af te vlakken. In januari 2016 stegen de consumentenprijzen met 9,8%, in dezelfde maand van 2015 bedroeg hun groei 12,9%. Minder deze indicator was alleen in november 2014. Gemiddeld bedroeg de consumentenprijsindex in Rusland voor de periode van onafhankelijkheid 137,42%. De laagste was hij in april 2012 - 3,6%. Record hoge prijsindex Rosstat opgenomen in december 1992, 2333,3%. Bij de berekening van deze indicator houdt de Federale Dienst voor Statistiek rekening met categorieën als voedsel en niet-alcoholische dranken (30%), vervoerskosten (14%), kleding en schoeisel (11%), huur (11%), recreatie en amusement (6%) .
