De moderne mens is een consument, niet alleen van goederen, maar ook van diensten. De ontwikkeling van de niet-productiesfeer is de belangrijkste indicator in de economie van een staat.
Dit concept wordt alle economische sectoren genoemd,die voldoen aan de ongrijpbare behoeften van mensen in de samenleving. Dergelijke behoeften omvatten organisatie, herdistributie en gebruik van materiële waarden, spirituele voordelen, de ontwikkeling van verschillende aspecten van het individu, evenals gezondheidszorg. De niet-productieve sfeer beantwoordt aan de sociale behoeften van de samenleving en elk individu daarin.
Dit omvat het concept van 'spirituele productie'. Deze term werd geïntroduceerd door Karl Marx, die door hem de productie van vaardigheden, vaardigheden, ideeën, artistieke beelden en waarden begreep. Ook voor de niet-verwerkende sector zijn industrieën die zich bezighouden met de productie van diensten.
De mens is een object van arbeid voor werknemerseen onderneming die services levert. Dit product is een bepaald object of ding met bepaalde eigenschappen. Het werd verkregen als resultaat van in het verleden verrichte arbeid. De service heeft alleen nuttige eigenschappen die niet aan de materiële drager zijn gekoppeld en is het resultaat van arbeid in het heden. De dienst verkoopt de arbeidskrachten van een werknemer van een bedrijf die het levert, het kan zijn eigenaar niet veranderen, in tegenstelling tot een product. Diensten hebben geen waarde. Ze hebben echter een prijs die wordt bepaald door de kosten van het vermogen van de werknemer om te werken en de bestede materiële middelen.
De niet-productiesfeer is gebaseerd opmateriaalbasis. Zonder materiële productie zou het niet kunnen bestaan. Tenslotte worden diensten uiteindelijk ingeruild voor goederen. Werknemers die betrokken zijn bij de productie van materialen, de inhoud leveren en degenen die in de dienstverlenende sector werken.
Sociologen onderscheiden 15 industrieën:
Vaak zijn bedrijven bezig met het leveren van verschillende soorten diensten in verschillende industrieën.
De niet-productiesfeer vertegenwoordigt, samen met al haar instellingen en ondernemingen die materiële diensten verlenen, in totaal een sociale infrastructuur.
Er zijn ook industrieën met betrekking tot de dienstensector, die zich bezighouden met het onderhouden van grote sociale groepen:
De niet-productiesfeer creëert geen nieuwe.de kosten. Dit betekent echter niet dat dergelijk werk voor de samenleving nutteloos is. Materiële productie is de basis van maatschappelijk welzijn. Niet-verwerkende industrieën vormen een bovenbouw van het materiaal en kunnen niet zonder deze bestaan.
Nationaal inkomen is niet gecreëerdniet-productieve sfeer, omdat het zich richt op de alomvattende spirituele ontwikkeling van een persoon, zijn gezondheidstoestand, enz. Het kan echter de productiviteit beïnvloeden, de vaardigheden van het personeel verbeteren, dat wil zeggen indirect het nationale inkomen van de staat beïnvloeden.
Niet-productieve economie iseen weerspiegeling van de behoeften van de samenleving en veranderingen in hun structuur, afhankelijk van de levensstandaard van de burgers. In het moderne Rusland werkt meer dan 30% van de bevolking in dit gebied.
Voor niet-productiesfeer in ons landkenmerkende territoriale differentiatie in termen van zijn ontwikkeling. Dergelijke verschillen zijn inherent aan het vergelijken van zowel individuele regio's als federale districten. Territoriale differentiatie is een van de oorzaken van interne migratie. Het ontstond in de jaren 60 van de vorige eeuw.
De centra van de niet-productiesfeer hebben een hiërarchie:
Organisaties die zich bezighouden met recreatieve enspaservices, hebben hun eigen specifieke territoriale verdeling. Ze zijn afhankelijk van de locatie van de natuurlijke en sociaal-economische basis. Daarom, in Rusland, vormden de twee grootste centra - Noord-Kaukasus en de Zwarte Zee.
Niet-productieve sector vertegenwoordigd in de economieindustrieën die inspelen op de culturele en spirituele behoeften van de mens. Het is nauw verbonden met de materiële productie en hangt er sterk van af. In ons land is territoriale differentiatie typerend voor de sectoren van immateriële productie.
