Hertha Oberhaizer is een van de bekendstebeklaagden van de berechting door Neurenberg van artsen. Haar naam wekte bij veel mensen angst op, en krantenstrips 'versierden' haar foto het hele jaar door 46. Tijdgenoten vragen zich nog steeds af hoe een eenvoudige dokter uit de provincies zou kunnen deelnemen aan vreselijke mensenexperimenten?
De misdaden van de nazi's beangstigen zelfs na 70 jaar angst.
Hertha werd in 1911 in Keulen geboren. Haar ouders waren gewone werkers. De Eerste Wereldoorlog en de gevolgen ervan voor Duitsland hebben het familiebudget van de familie Oberhuezer hard geraakt. Zijn vader was een ingenieur, dat in het begin van de 20e eeuw, toen de industriële industrie zich alleen maar verspreidde, het een zeer prestigieuze baan was. Maar toch was er geen geld voor Hertha's training. Daarom moest ze alleen geld verdienen, studies combineren met werk. In 1937 studeerde Hertha af aan de Medische Universiteit in Düsseldorf. Met het diploma kan ze haar wetenschappelijke carrière voortzetten. Na het begin van de oorlog krijgt hij een baan als arts.
Mensen die Oberhauser persoonlijk kenden beweren dat ze tijdens de training en de praktijk herhaaldelijk experimentele methoden op dieren toepaste.
Klasgenoten beschrijven Gert als een gesloten enuncommunicative persoon. Ze gedroeg zich vreemd, was klein, jaloers, gemeen. Zoals veel mensen met een vergelijkbaar type personage, sloot ze zich in 1937 aan bij de nazi-partij van Adolf Hitler.
Hertha Oberhuezer tekende voor de nazi-partijvoor 2 jaar vóór het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Op dat moment was deelname aan de NSDAP verplicht voor alle mensen die op eender welk gebied de carrièreladder wilden opgaan. Maar Herta was blijkbaar ook een ideologische nazi. Ze liet geen politieke activiteit zien. Op dit moment is er geen bewijs van haar toespraken tijdens partijbijeenkomsten of soortgelijke activiteiten. Ze was in de zustersamenleving, waar de regels en statuten werden gevolgd, die elke "echte Germanka" zou moeten volgen.
Na een korte carrière zag Herta een aankondiging over de werving van medisch personeel in het concentratiekamp Ravensbrück. Ze diende een aanvraag in en in 1941 begon ze te werken.
Na de bezetting van een aantal gebieden, de eerstefelle gevechten in Polen. Het Derde Rijk kwam aan de grenzen van de USSR en controleerde een aanzienlijk deel van Europa. Van alle landen werden de lokale bevolking en krijgsgevangenen naar Duitsland gebracht. In de gevangenissen waren lange tijd geen plaatsen (ze eindigden toen de nazi's alleen aan de macht kwamen), dus werden de gevangenen naar concentratiekampen gestuurd. Een daarvan - Ravensbrück, lag bijna 100 kilometer van Berlijn verwijderd. Hij was een vrouw. Naast vrouwen bevatte het ook hun kinderen.
In eerste instantie reden ze Duitse vrouwen die 'schandelijk' waren. Met het uitbreken van de oorlog werden Roma en Joden naar het kamp gebracht. Na de bezetting van Polen en Joegoslavië nam het aantal gevangenen meerdere keren toe. Een enorm percentage van de polka. Ook Serviërs en vertegenwoordigers van andere Slavische nationaliteiten. In 1942 werden soldaten van het Sovjet Rode Leger hier gevangen in de veldslagen voor de Krim hierheen gestuurd.
Gevangenen van het kamp moesten voor werkenbedrijf. Meestal waren dit textielfabrieken, later werden ze naar de militaire productie gestuurd. Ook moesten vrouwen kazernes van het kamp en het wachthuis bouwen. Op de dag van de gevangenen ontvingen verschillende stukken brood en aardappel- of bernagie-opruiming. Vanwege ondervoeding, hard werken, vreselijke omstandigheden van detentie, marteling en vernedering werden in 1945 tot 92.000 vrouwen en kinderen in het kamp gedood.
Velen van hen stierven als gevolg van medischeexperimenten. De hoofdtaak van dergelijke experimenten was om het gedrag van het menselijk lichaam te bestuderen in verschillende niet-standaard situaties die zich tijdens vijandelijkheden zouden kunnen voordoen. Dit zijn brandwonden, verkoeling, wonden en andere verwondingen. Hertha Oberhuezer was persoonlijk bij dergelijke procedures betrokken. De experimenten werden enkele jaren uitgevoerd en resulteerden bijna altijd in de dood.
Aanvankelijk werden gevangenen geselecteerd, dievolgens de nazi's, waren het meest geschikt voor het experiment. Toen werden ze opzettelijk verminkt en imiteerden ze de verwondingen die ze in de strijd ontvingen. Toen merkten we. "Artsen" registreerden de reactie van het lichaam en de ontwikkeling van de ziekte. De meeste procedures werden uitgevoerd zonder anesthesie. In de behandelingsfase werden de gevangenen geïnjecteerd met experimentele monstervoorbereidingen om hun effect te bestuderen.
Er zijn bijvoorbeeld verschillende gevangenen geïnjecteerd in het lichaam van de kampgevangenenobjecten zoals roestig metaal, aarde, hout. Toen was er een infectie, die op verschillende manieren werd behandeld. Volgens verschillende mensen nam Hertha Oberhaizer niet alleen direct deel aan de experimenten, maar ook van haar werk. Ze nam zelfs de taken over van andere artsen die zulke monsterlijke operaties niet konden uitvoeren. De meeste vrouwen die werden onderworpen aan de experimenten waren Pools. In 1943 werd Oberhuezer Hertha overgebracht naar het ziekenhuis van Gerbhardt, waar zij werkte tot het einde van de oorlog.
Gevangenen van Ravensbrück werden eerder aan experimenten onderworpende val van het naziregime. In 1945 bevrijdden delen van het Rode Leger de laatste gevangenen. Velen van hen werden onder het Rode Kruis-programma naar de Scandinavische landen gestuurd.
Hertha Oberhaizer werd aan het einde van de oorlog gevangengenomen en gevangengezet. In 1946 vond een bekend proces plaats boven de artsen.
Hij werd veelvuldig behandeld in de massamedia.informatie. Het publiek was geschokt door de gruwelijke feiten van het pesten van mensen. Tijdens de rechtszaak verklaarde Hertha dat zij slechts een executeur was. Bovendien werden ter verdediging de feiten van het doden van "proefkonijnen" als een daad van goede wil gebruikt. Alle leiders van de "experimentele afdeling" Ravensbrück werden ter dood veroordeeld.
Hertha Oberhuezer werd veroordeeld tot 20 jaar gevangenis, maar vertrok in 10.
Na haar vrijlating werkte ze in verschillendemedische instellingen. In het kader van dit werk ontdekte de voormalige gevangene Ravensbrück dat een van de artsen Hertha Oberhaizer is. Foto's van de nazi's verschenen in veel lokale kranten. Protesten van het publiek dwongen de regering van Duitsland om Herte te verbieden in de geneeskunde te werken. Oberhaizer stierf op 24 januari 1978.
