De uitgestrekte lengte van de grenzen van de Russische Federatie wordt bepaaldovereenkomend met de grootte van zijn grondgebied, als 's werelds grootste macht. Van de 60.932 kilometer van de totale lengte, de landgrenzen van Rusland op de kaart zijn meer dan 36% - 22,125 kilometer. In het noorden en het oosten zijn er grenzen aan de zeeën van de Arctische en Stille Oceaan, en de landgrenzen van Rusland strekken zich uit in het westen van het land en in het zuiden.
Een grens is een lijn die passeerthet aardoppervlak en het bepalen van de grenzen van de jurisdictie van die staat. Deze regel wordt vastgelegd door juridische documenten tussen de staten (afbakening) en ook vastgelegd door grensmarkeringen op het terrein (afbakening).
Als gevolg van de ineenstorting van de Sovjet-Unie, Ruslandbleek zich in een moeilijke situatie te bevinden, omdat nieuwe grenzen opdoken die eerder als administratief en intern werden beschouwd. Ze moesten uitgerust zijn, wat kolossale kosten zou vergen. Tegelijkertijd bevonden de oude grenzen zich aan de grenzen van de voormalige unie. Gezien de landen waarmee Rusland een landgrens heeft, kunnen alle grenzen van Rusland in verschillende groepen worden verdeeld.
1. Het oude dat Rusland heeft geërfd van de Sovjet-Unie: met de landen van Noord-Europa, Polen, maar ook met China, Mongolië en Noord-Korea. Ze zijn uitgerust en in principe afgebakend.
2. Administratieve grenzen met de voormalige republieken van de Unie, die nu staatsgrenzen zijn geworden. Ze kunnen ook in twee groepen worden verdeeld:
Deze grenzen zijn nog niet voldoende uitgerust enzijn transparant. Niet alle zijn aan het einde van de afbakening en afbakening gegaan. Alle betwistbare problemen zijn nog niet opgelost en niet alle grenzen zijn volledig beschermd. Om ons beter in te beelden wat de landgrenzen van Rusland zijn, is het mogelijk ze in de volgende gebieden te verdelen.
Het noordelijkste deel van de landgrens van de Russische Federatiepasseert de poolcirkel. De Russische buren in het noordwesten zijn, in de eerste plaats, Noorwegen. De lengte is klein - minder dan tweehonderd kilometer en het loopt langs delen van de toendra en de riviervallei, met niet genoeg natuurlijke oriëntatiepunten. Langs de grens liggen de Noorse en Russische centrales en de aanleg van transportroutes is gepland. Deze grenslijn blijft ongewijzigd en stabiel sinds 1826 na jaren van geschillen tussen de twee staten voor het bezit van het Kola-schiereiland. Momenteel zijn er geen geschillen tussen Noorwegen en Rusland. Van de Russische Federatie tot de grens grenst de regio Moermansk.
Verder heeft Rusland een landgrens metFinland lengte van ongeveer 1.300 kilometer, door een kleine heuvel, moerassen en meren - het werd opgericht na het vredesverdrag van Parijs in 1947. Er zijn ook geen waarneembare natuurlijke grenzen. Aan de Russische kant grenzen drie regio's aan Finland: de regio Moermansk, Karelië en St. Petersburg. Deze site is belangrijk voor buitenlandse handelsactiviteiten.
De regio Kaliningrad, gelegen aan dede kust van de Oostzee en de semi-exclave van Rusland, die toegang heeft tot de zee, heeft een grens met Polen voor 250 kilometer, en ook met Litouwen, 300 kilometer lang, langs de Neman rivier. Afbakening met Litouwen is in 1997 uitgegeven, maar enkele controversiële kwesties zijn nog niet aangepast. Met Polen zijn er geen omstreden problemen met betrekking tot de grenzen.
Langs het lacustrine-rivierlandschap passeren, kleinverhogingen, de westelijke grens nadert de Zee van Azov. In deze sector doen sommige buurlanden van Rusland aanspraak op kleine betwiste gebieden. Estland en Letland claimden bijvoorbeeld het land van verschillende districten van de regio Pskov met een totale oppervlakte van meer dan drieduizend vierkante kilometer. De lengte van de Wit-Russisch-Russische grenslijn is duizend kilometer. Van alle landen waarmee Rusland een landgrens heeft, is dit de meest stabiele, en er zijn geen territoriale problemen tussen de landen, en sinds 2011 zijn er geen vormen van controle aan de grens. Het kan op elk moment en op elke plaats vrij worden gekruist. Deze site blijft de belangrijkste transporthub die Rusland verbindt met de Europese landen.
Rusland heeft een landsgrens met Oekraïne lengteongeveer 1.300 kilometer, en het belangrijkste controversiële punt hier is de Krim. De gemeenschappelijke grenzen van de drie republieken - Oekraïne, Wit-Rusland en Rusland werden bepaald tijdens de Sovjetperiode, en na het einde van de Tweede Wereldoorlog nam het grondgebied van Oekraïne toe ten koste van landen die waren verhuisd van de Oost-Europese landen naar de Sovjet-Unie. Aan de kant van Rusland en Oekraïne zijn verschillende gebieden begrensd - deze grens is aan het einde van de jaren twintig gevormd en in 2014 zijn de betrekkingen tussen de landen geëscaleerd vanwege het schiereiland op de Krim, dat door Oekraïne als grondgebied wordt beschouwd. De overdracht van de Krim aan Oekraïne in 1954 was echter niet volledig grondwettelijk en Sevastopol kreeg zelfs eerder de status van een afzonderlijk administratief centrum van nationaal belang en er was helemaal geen beslissing over de overdracht ervan. Vanwege de gespannen situatie tussen de landen, moet Rusland nadenken over het aanleggen van nieuwe spoorlijnen.
De landgrenzen van Rusland in het zuiden komen uit inhet dal van de Psou-rivier en passeer langs de hoofdberm van de Grotere Kaukasus, en ga dan verder langs de vallei van de Samur-rivier naar de Kaspische Zee. Buurlanden van Rusland op dit stuk van meer dan duizend kilometer zijn Georgië en Azerbeidzjan. Hier gaat de grens duidelijk door natuurlijke grenzen heen, omdat zware bergomstandigheden ons niet in staat hebben gesteld om zich op zo'n hoogte te vestigen. Dit grensgebied is echter het meest problematisch, met welke landen Rusland een landgrens heeft. Zeer ongemakkelijke natuurlijke omstandigheden, etnische bevolkingsdichtheid en gespannen politieke situatie zijn kenmerkend voor deze site. Eeuwige sneeuw op de toppen van de bergen van de Kaukasus, steile passen met gletsjers zijn natuurlijke obstakels voor een objectieve bepaling van de exacte omvang van de grens. Dergelijke gegevens zijn nodig voor het regelen van de grens en het waarborgen van de beveiliging ervan. En dit wordt op zijn beurt geassocieerd met enorme materiaalkosten.
De transportcommunicatie metKaukasische landen. Van de twee grensoverschrijdende spoorwegen werkt er slechts één volledig, waardoor Azerbeidzjan met Dagestan wordt verbonden. De tweede, die door Abchazië loopt, werkt niet vanwege de politieke en economische sancties van Georgië tegen Abchazië. Twee wegroutes naar Georgia worden door pasjes aangelegd, maar ze vereisen ook aanzienlijke reparaties. Er zijn ook paden en toeristische routes, maar ze zijn alleen geschikt voor gebruik in de zomer. Natuurlijke barrières en complexe politieke relaties belemmeren de totstandkoming van economische banden. Het probleem is dat tijdens de Sovjettijd de hele infrastructuur werd gevormd als een enkel complex van ondernemingen, het vereist gezamenlijke exploitatie van de faciliteiten.
In deze regio worden niet herkendde republieken Abchazië en Zuid-Ossetië. Om de grenzen te bepalen, is het in de eerste plaats noodzakelijk om het conflict tussen deze entiteiten en Georgië op te lossen. Percelen die door het grondgebied van de republieken van de Kabardië-Balkarische Republiek, KChR en Ingoesjetië lopen, zijn al overeengekomen, maar veel fundamentele kwesties tussen Rusland en Georgië bleven onopgelost. Kortom, er is overeenstemming bereikt over de grens met Azerbeidzjan, maar er zijn nog steeds enkele controversiële punten.
Het grootste probleem zit hier echter ingewapende conflicten in de regio, extremisme en interetnische conflicten die de integriteit van Rusland en de buurlanden bedreigen. Onder deze omstandigheden neemt de migratiefactor een belangrijke rol in. Bovendien is het proces van het begrijpen van nieuwe grenzen door de bevolking van de Kaukasische republieken moeilijk. Vooral als ze niet samenvallen met etnische grenzen. Daarom is een van de taken waarmee de grensdiensten worden geconfronteerd ook het aangaan van betrekkingen met de lokale bevolking. Niettemin wordt dit deel van de grens geleidelijk afgehandeld en worden grensoverschrijdende verbindingen gelegd met de Transkaukasische diensten.
De grenzen van Rusland over land strekken zich uit van de kustDe Kaspische Zee langs de woestijnsteppen van het Kaspische laagland naar het Altai-gebergte gedurende meer dan 7.500 kilometer - de grens met Kazachstan, de grootste langs de lengte en gemarkeerd door natuurlijke oriëntatiepunten alleen in de Altai. Er is al een afbakeningsverdrag tussen de landen ondertekend. Deze grens tussen Kazachstan en Rusland is een uniek fenomeen in de wereldpraktijk, niet alleen door de lengte van de gemeenschappelijke grens, maar ook door grote transparantie. Opgemerkt moet worden dat het landen met verschillende religieuze tradities deelt. Voldoende comfortabele terreinomstandigheden maken de grensgebieden gemakkelijk voor transport. Omdat in de Sovjetperiode een enkele productie- en transportstructuur werd gecreëerd, kruisen veel snelwegen en spoorwegen de voormalige administratieve en nu staatsgrens, soms meerdere keren. In de afgelopen jaren hebben beide landen geprobeerd de afhankelijkheid van hun transportcommunicatie aan de aangrenzende kant te verminderen. Voor dit doel worden nieuwe wegen en spoorwegtakken aangelegd.
De landgrenzen van Rusland van Altai naar de Stille OceaanDe oceaan loopt voornamelijk door bergketens. De lengte van de gezamenlijke grenslijn met Mongolië is bijna 3.000 kilometer. Overeenkomsten over de afbakening en afbakening van de gemeenschappelijke grens zijn al lang ondertekend tussen de landen. Relaties zijn lang gebouwd op basis van vriendschap en onderlinge samenwerking.
Vermelden met welke landen Rusland heeftlandgrens, is het de moeite waard om dieper in te gaan op de relatie tussen Rusland en China. De grens met de VRC is uniek omdat het door het delen van verschillende politieke en beschavingsstelsels geen belemmering vormt voor de demografische expansie van dit land in Russische landen. Deze uitbreiding gaat niet alleen via de Russische kant, maar ook naar Kazachstan, die wordt veroorzaakt door de transparantie. Een deel van de grens van de Russische Federatie met de VRC is immers nu een gemeenschappelijke grens tussen China, enerzijds, en Kazachstan, Kirgizië en Tadzjikistan, anderzijds. Nu is de lengte van de grens tussen China en Rusland meer dan 4.000 kilometer.
De afbakeningsovereenkomsten waren bijna klaaral in 1999, maar er bleven vragen bestaan over twee kleine gebieden, die het gevaar van complicaties in de toekomst bevatten. De definitieve afbakening van de grens vond plaats in 2005 als gevolg van territoriale concessies uit Rusland. Op dit moment profiteert China veel meer van de grenssituatie dan Rusland. Ze wordt gedwongen het moeilijke probleem van illegale arbeidsmigratie van Chinezen en hun smokkel op te lossen.
De lengte van de landgrenzen van Rusland met het noordenKorea - iets meer dan 17 kilometer, en gaat langs de Tumangan-rivier - dit is de kortste van alle delen van de grens. Op het kleine eiland van deze rivier is er een ongewone plaats. Het grenst aan de drie staten - Rusland, China en Noord-Korea. Alle overeenkomsten over de afbakening en afbakening van de grenzen tussen de DVK en de Russische Federatie zijn ondertekend en er zijn geen territoriale geschillen.
