Hoe de vergelijking van zouthydrolyse correct te schrijven? Dit onderwerp veroorzaakt vaak problemen voor afgestudeerden van middelbare scholen die chemie kiezen bij het USE. Laten we de belangrijkste soorten hydrolyse analyseren, denk aan de regels voor de compilatie van moleculaire en ionische vergelijkingen.
Hydrolyse is een reactie tussen materie en water,vergezeld van de verbinding ervan met de componenten van de oorspronkelijke stof. Deze definitie geeft aan dat dit proces niet alleen in anorganische stoffen plaatsvindt, maar ook voor organische verbindingen.
De vergelijking van de hydrolysereactie wordt bijvoorbeeld geregistreerd voor koolhydraten, esters, eiwitten, vetten.
Alle chemische interacties datworden waargenomen in het proces van hydrolyse, worden gebruikt in verschillende industrieën. Dit proces wordt bijvoorbeeld gebruikt om vreemde onzuiverheden uit de grove gedispergeerde en colloïdale reeks te verwijderen. Voor deze doeleinden wordt speciale precipitatie van aluminium en ijzerhydroxiden gebruikt, die worden verkregen door hydrolyse van sulfaten, chloriden van deze metalen.
Wat is de betekenis van hydrolyse? De vergelijking van dit proces geeft aan dat deze reactie de basis vormt voor de spijsvertering van alle levende wezens. Het grootste deel van de energie die het lichaam nodig heeft, is gefocust als ATP. Het vrijkomen van energie is mogelijk door het hydrolyseproces waaraan ATP deelneemt.
Moleculaire vergelijking van hydrolyse van zoutenis geschreven als een omkeerbare reactie. Afhankelijk van welke base en zuur het anorganische zout wordt gevormd, worden verschillende varianten van dit proces onderscheiden.
Betreed een dergelijke interactie van zout, die wordt gevormd:
Het is onmogelijk om de ionische hydrolyse-vergelijking te schrijven voor zouten, die worden gevormd door het actieve zuur en de base. De reden is dat de essentie van neutralisatie wordt gereduceerd tot de vorming van water uit ionen.
Hoe kan hydrolyse worden beschreven? De vergelijking van dit proces kan worden beschouwd als het voorbeeld van het zout, dat wordt gevormd door monovalent metaal en monobasisch zuur.
Als het zuur wordt gepresenteerd in de vorm van NA, en de base is de PWS, in welk geval het zout dat zij vormen van de vorm MA is.
Hoe kan ik de hydrolyse registreren? De vergelijking is geschreven in moleculaire en ionische vorm.
Constant wordt gebruikt voor verdunde oplossingen.hydrolyse, die wordt gedefinieerd als de verhouding van het aantal molen zout betrokken bij de hydrolyse, tot hun totale aantal. De waarde ervan hangt af van wat voor soort zuur en base zoutvorm.
Hoe de moleculaire hydrolyse vergelijking te schrijven? Als het zout actief hydroxide en vluchtig zuur bevat, zal het resultaat van de interactie alkalisch en zuur zout zijn.
Als een typische optie kunt u zich het proces voor natriumcarbonaat voorstellen, waardoor alkali- en zuurzout wordt gevormd.
Gegeven dat de oplossing de anionen van de hydroxylgroep, het alkalische medium in de oplossing, bevat, vindt hydrolyse van het anion plaats.
Hoe zo'n hydrolyse schrijven? De procesvergelijking voor ijzersulfaat (2) impliceert de vorming van zwavelzuur en ijzerhydrosulfaat (2).
In oplossing het zure medium gecreëerd door zwavelzuur.
Moleculaire en ionische zouthydrolyse vergelijkingen,die worden gevormd door een inactief zuur en dezelfde base, impliceren de bereiding van de overeenkomstige hydroxiden. Voor aluminiumsulfide, gevormd door amfoteer hydroxide en vluchtig zuur, zijn de reactieproducten bijvoorbeeld aluminiumhydroxide en waterstofsulfide. De oplossing heeft een neutrale omgeving.
Er is een bepaald algoritme, waarnamiddelbare scholieren zullen in staat zijn om het type hydrolyse nauwkeurig te bepalen, de reactie van het medium te identificeren en de producten van de voortgaande reactie te registreren. Ten eerste is het noodzakelijk om het type proces te bepalen en het proces van de voorgaande zoutdissociatie te registreren.
Voor kopersulfaat (2) bijvoorbeeld, is de ontleding in ionen geassocieerd met de vorming van het koperkation a van het sulfaatanion.
Dit zout wordt gevormd door een zwakke base en een actief zuur, daarom vindt een kation (zwak ion) proces plaats.
Vervolgens wordt de moleculaire en ionische vergelijking van het vloeiende proces geschreven.
Om het reactiemedium te bepalen, is het noodzakelijk om een ionisch beeld van het proces te maken.
De producten van deze reactie zijn: koperhydroxosulfaat (2) en zwavelzuur, daarom wordt de oplossing gekenmerkt door een zure reactie van het medium.
Hydrolyse heeft een speciale plaats tussen verschillendeuitwisselingsreacties. In het geval van zouten kan dit proces worden weergegeven als een reversibele interactie van de ionen van een stof met een hydratatieschaal. Afhankelijk van de sterkte van dit effect, kan het proces met verschillende intensiteit doorgaan.
Tussen kationen en hydraterende moleculenwateren ontstaan donor-acceptorbanden. De donor zal de zuurstofatomen zijn die zich in het water bevinden, omdat ze eenzame elektronenparen hebben. Acceptanten zijn kationen met vrije atomaire orbitalen. Het polariserende effect op water hangt af van de grootte van de lading van het kation.
Een zwakke vorm tussen de anionen en de HOH-dipolen.waterstofbrug. Met een sterk effect van anionen is een volledige scheiding van het protonmolecuul mogelijk, wat leidt tot de vorming van een zuur of anion van het HCO3С-type. Hydrolyse is een reversibel en endotherm proces.
Alle anionen en kationen hebben een ondergeschikte waardeLadingen en aanzienlijke afmetingen onderscheiden zich door een licht polariserend effect op watermoleculen, daarom is er praktisch geen reactie in een waterige oplossing. Als een voorbeeld van dergelijke kationen kunnen hydroxylverbindingen worden genoemd, die alkaliën zijn.
Selecteer de metalen van de eerste groep van de hoofdsubgroeptabellen DI Mendelejev. Anionen die aan de vereisten voldoen, zijn zure resten van sterke zuren. Zouten die worden gevormd door actief zuur en alkali, worden niet onderworpen aan het proces van hydrolyse. Voor hen kun je het proces van dissociatie in de vorm schrijven:
H2O = H + + OH ~
Oplossingen van deze anorganische zouten hebben een neutrale omgeving, daarom wordt tijdens de hydrolyse van de vernietiging van zouten niet waargenomen.
Voor organische zouten gevormd door het zwakke zuuranion en alkalikation, wordt anionhydrolyse waargenomen. Als een voorbeeld van een dergelijk zout, overweeg dan kaliumacetaat CH3COOK.
Waargenomen binding van acetaationen CH3COO- met protonen van waterstof in azijnmoleculenzuur, dat een zwak elektrolyt is. Een aanzienlijke hoeveelheid hydroxide-ionen hopen zich op in de oplossing, waardoor het een alkalische reactie van het medium verkrijgt. Kaliumhydroxide is een sterke elektrolyt, dus het kan niet worden gebonden, de pH is> 7.
De moleculaire vergelijking van het proces is:
CH3SOOK + H2O = KOH + CH3De VN
Om de essentie van de interactie tussen stoffen te begrijpen, is het noodzakelijk om een volledige en verkorte ionische vergelijking te maken.
Voor Na-zout2S gekenmerkt door een getrapte processtroomhydrolyse. Rekening houdend met het feit dat het zout wordt gevormd door sterk alkali (NaOH) en dibasisch zwak zuur (H2S), wordt de binding van een sulfide-anion door waterprotonen en accumulatie van hydroxylgroepen in de oplossing waargenomen. In moleculaire en ionvorm ziet dit proces er als volgt uit:
na2S + H2O = NaHS + NaOH
De eerste stap. S2- + NON = HS- + OH-
De tweede stap. HS- + NON = H2S + HE-
Ondanks de mogelijkheid van een tweetraphet proces van hydrolyse van dit zout onder normale omstandigheden in de tweede fase, gaat het proces in kwestie praktisch niet door. De reden voor dit fenomeen is de accumulatie van hydroxylionen, die aan de oplossing een zwak alkalisch medium communiceren. Dit draagt bij tot een verschuiving in chemisch evenwicht volgens het Le Chatelier-principe en veroorzaakt een neutralisatiereactie. In dit opzicht kan de hydrolyse van zouten, die worden gevormd door alkali en zwak zuur, worden onderdrukt door een overmaat alkali.
Afhankelijk van het polariserende effect van anionen, kan de intensiteit van de hydrolyse worden beïnvloed.
Voor zouten die sterke anionen bevattenzuren en kationen van een zwakke base; hydrolyse door kation wordt waargenomen. Een vergelijkbaar proces is bijvoorbeeld te zien op ammoniumchloride. Het proces kan als volgt worden weergegeven:
HH4CL + H2O = NH4OH + HCL
HH4+ + NON = NH4OH + H+
Vanwege het feit dat protonen zich in de oplossing ophopen, wordt er een zuur medium in gecreëerd. Om het evenwicht naar links te verschuiven, wordt zuur in de oplossing geïnjecteerd.
Zout gevormd door een zwak kation en anion wordt gekenmerkt door volledige hydrolyse. U kunt bijvoorbeeld de optie van hydrolyse van ammoniumacetaat CH overwegen3COONH4. In de ionische vorm is de interactie:
HH4+ + CH3COO- + NON = NH4OH + CH3COOH
Afhankelijk van wat voor soort zuur enzout wordt gevormd door de basis, het proces van reactie met water heeft bepaalde verschillen. Wanneer zout bijvoorbeeld wordt gevormd door zwakke elektrolyten en wanneer ze in wisselwerking staan met water, worden vluchtige producten gevormd. Volledige hydrolyse is de reden dat het niet mogelijk is om sommige zoutoplossingen te bereiden. Voor aluminiumsulfide kunt u bijvoorbeeld het proces in de vorm schrijven:
al2S3 + 6H2O = 2Al (OH)3↓ + 3H2S ↑
Dergelijk zout kan alleen op een "droge manier" worden verkregen met behulp van de verwarming van eenvoudige stoffen volgens het schema:
2Al + 3S = Al2S3
Om ontleding van aluminiumsulfide te voorkomen, is het noodzakelijk om het in gesloten containers op te slaan.
In sommige gevallen verloopt het proces van hydrolyseHet is nogal moeilijk, daarom hebben de moleculaire vergelijkingen van dit proces een voorwaardelijke vorm. Om interactieproducten op betrouwbare wijze tot stand te brengen, is het noodzakelijk speciale onderzoeken uit te voeren.
Dit is bijvoorbeeld typerend voor multi-corecomplexen van ijzer, tin, beryllium. Afhankelijk van de richting waarin dit omkeerbare proces moet worden verschoven, de toevoeging van soortgelijke ionen, is een verandering in de concentratie en temperatuur mogelijk.
