Een van de belangrijkste eigenschappen van alle levende organismen is reproductie. Er zijn twee hoofdopties voor de vorming van nieuwe individuen. Specialisten zingen seksuele en aseksuele reproductie.
Maar deze informatie is niet genoeg ombegrijpen hoe seksuele reproductie verschilt van aseksueel. Deze vormen van reproductie van nakomelingen zijn fundamenteel anders. Dus seksuele reproductie is alleen mogelijk met de deelname van twee ouders. De seksuele modus wordt gekenmerkt door het feit dat gameten worden gevormd. Dit zijn speciale voortplantingscellen met een haploïde set chromosomen.
Seksuele methode wordt als meer progressief beschouwdvergeleken met aseksueel. Het wordt door de overgrote meerderheid van bewuste wezens gebruikt om nakomelingen te krijgen. Om te begrijpen, verschilt de seksuele voortplanting van aseksueel, het is mogelijk om het volgende te weten.
In de aseksuele reproductie zijn gameten niet nodig.Een nieuw individu wordt gevormd uit somatische cellen. Het is een exacte kopie van het ouderorganisme. Deze methode van reproductie maakt het mogelijk om snel nakomelingen te krijgen.
Deze manier van voortplanting is gunstig voor die organismen,die in onveranderlijke omstandigheden leven. Genetische variabiliteit in aseksuele voortplanting kan alleen optreden als gevolg van genetische mutaties. In het proces van deze zelfreproductie zijn cellen in de regel onderverdeeld in mitose.
Hogere dieren kunnen zich niet ongeslachtelijk voortplanten. De enige uitzondering is het kunstmatig klonen van ze.
Er zijn verschillende opties om te creërenorganismen zelf zonder de deelname van gespecialiseerde geslachtscellen. Om erachter te komen hoe seksuele reproductie verschilt van aseksueel, vergeet niet dat de laatste manier van reproductie van het nageslacht is onderverdeeld in verschillende typen.
Afzonderlijk, de divisie, sporulatie,vegetatieve voortplanting, inclusief ontluiking en fragmentatie. Bij elk van deze methoden wordt een nieuw individu gevormd uit een of een groep somatische cellen. Door verdeling vermenigvuldigen de protozoën zich: amoebe, groene euglena, paramecia. Deze methode wordt ook gebruikt door bepaalde bacteriën.
Alle groepen groene planten, schimmels, sommige bacteriën en protozoa reproduceren zich door sporenvorming. Geschillen worden gevormd in speciale structuren - sporogonie.
Het verklaren van de verschillen tussen seksuele en aseksuele reproductie,vergeet niet dat deze methoden aanzienlijk verschillen. Immers, bij zelfreproductie zonder deelname van gameten beginnen somatische cellen zich te delen. Vegetatieve reproductie is bijvoorbeeld mogelijk met behulp van stekken, snorharen, wortels, wortelstokken, knollen, bollen, knollen.
Gameten bevatten een haploïde (single)set van chromosomen. Deze cellen worden gevormd tijdens de meiose. Het is met hun hulp dat genetische informatie wordt overgedragen van beide ouders naar de dochterorganismen. Het fusieproces van gameten wordt bevruchting genoemd. Als resultaat verenigen zich haploïde kernen en vormen een zygote met een diploïde set chromosomen. Dit is de basis voor de intraspecifieke variabiliteit van organismen.
Onderzoek naar de kenmerken van aseksueel en seksueelreproductie, moeten we niet vergeten dat gameten van twee soorten zijn. Ze worden geproduceerd door mannelijke en vrouwelijke individuen. Maar in de natuur zijn er dergelijke soorten organismen die tegelijkertijd twee soorten kiemcellen kunnen produceren. Ze worden hermafrodieten genoemd. Dus kleine schaaldieren, regenwormen, slakken en wat vis kunnen broeden.
Begrijp hoe seksuele reproductie verschiltvan aseksueel, dat kan, als je weet dat de eerste methode wordt gekenmerkt door de vorming van speciale gameten, en de tweede wordt verdeeld in somatische cellen van het ouderorganisme.
Het is belangrijk dat voor aseksuele reproductieer is maar één exemplaar genoeg, en voor seks heb je er twee nodig. Zeker, vergeet uitzonderingen niet. Ze omvatten hermafroditisme en parthenogenese. Hoewel gameten van verschillende individuen vaak deelnemen aan de eerste aangegeven vorm van voortplanting, en in het organisme treden processen op die interfereren met zelfbevruchting.
Ook een van de variëteiten van seksueelreproductie is parthenogenese. Met deze methode kunnen vrouwelijke geslachtscellen zich ontwikkelen tot een nieuw individu zonder de deelname van mannelijke gameten. Op deze manier produceren kan zowel sommige dieren als planten.
Afhankelijk van het aantal chromosomen in de vrouwkiemcellen, onderscheid maken tussen diploïde en haploïde parthenogenese. Met dit reproductiemechanisme kunt u het aantal nakomelingen en hun soorten regelen. De bijenkoningin kan bijvoorbeeld eieren leggen, waaruit de vrouwtjes (baarmoeder, werkende individuen) of mannetjes (drones) naar voren komen. Reproductie - seksueel en aseksueel - heeft dergelijke mogelijkheden niet in de klassieke versies.
