Fedor Tyutchev was een aanhanger van de romantiek,dus voor hem was de wereld van gevoelens en sensaties belangrijker dan materiële waarden. Hij had een zeldzaam talent, omdat hij wist hoe alleen het mooie in de omringende wereld te zien. Hieronder is een analyse van het gedicht van Tyutchev "Met tegenzin en timide" volgens plan. Om alle kleuren van de natuur over te brengen, gebruikte de dichter alle rijkdom en verscheidenheid van de taal.
Het eerste punt in de analyse van het gedicht Tyutchev"Met tegenzin en schuchter" zal de definitie van het hoofdthema van het werk zijn. Voor de dichter was het belangrijkste om de gratie en harmonie van de natuur over te brengen, maar hij kon een compositie rond een specifiek fenomeen bouwen. In dit geval is dit de verwachting van een onweersbui.
In de analyse van het gedicht van Tyutchev "Met tegenzin entimide "kan worden gezegd dat het beschreven natuurverschijnsel een van de meest geliefde was van de dichter. De storm voor hem in creativiteit wordt geassocieerd met jeugd, maar als het vanuit filosofisch oogpunt bekeken wordt, dan brengt het mensen spirituele reiniging.
Het moment voor de storm is de tijd dat alles stoptin afwachting, en de perceptie van het mooie wordt scherper. De persoon die ermee is begiftigd, is echt heel blij. Alle natuur is getransformeerd in zijn verwachting. En het moment waarop de bliksem insloeg en de bliksemschicht de lucht trof - zowel beangstigend als mooi. Het licht van de flits lijkt de innerlijke wereld van de mens te verlichten, heft een storm van gevoelens in de ziel op. Maar na een onweersbui zal er een regen zijn die al het stof en alle vermoeidheid wegspoelt, en de zon schijnt weer de aarde, en de persoon zal vrede voelen.
Volgende in de analyse van het gedicht "Met tegenzin enTimutcheva is de definitie van centrale beelden, waarvan er één een onweersbui is (meer hierover staat in de eerste alinea), de dichter personifieert hemel en aarde: in zijn vers verschijnt de aarde als een symbool van het menselijk bestaan, en de lucht is iets verhevens.
Hun fusie is de vereniging van de mens met de natuur. Tyutchevs poëzie is niet alleen beperkt tot de bewondering van de landschappen, het roept ook het thema op van de verbinding van mensen met de omringende wereld. Alleen op deze manier kan een persoon innerlijke harmonie vinden.
Regen en zon zijn ook centrale beelden. Regen brengt overal om de reiniging heen, vooral gewenst na alle ervaringen met een onweersbui. Bij het analyseren van het gedicht "Met tegenzin en verlegenheid" kan Tiutchev zeggen dat al het slechte weer nodig was om niet alleen weg te spoelen van de natuur, maar ook van de persoon al het vuil, de zorgen, hem ontvankelijker maken voor sublieme dingen.
De dichter geeft ook de zon aan de menskwaliteiten. Het neemt een wijs besluit en geeft zijn macht over de hemel voor een tijdje door aan een onweersbui, zich realiserend dat alleen het orde kan scheppen. De zon zal weer opkomen en in de hemel schijnen, de vernieuwde wereld verlichten na een onweersbui en regen.
In de analyse van het gedicht "Met tegenzin en timide"Tyutchev moet noodzakelijkerwijs schrijven over de compositie die de dichter heeft gekozen. Om de opwindende verwachting van onweersbuien te beschrijven, gebruikte Tyutchev een ringstructuur. In het begin wordt de lezer immers beschreven door de zon, die zich een tijdje achter wolken heeft verborgen, en het gedicht eindigt daarmee dat het opnieuw de aarde verlicht met zijn licht. Vijf stanza's zijn geschreven met een viervoetig jambiek met gebruik van kruisrijm.
In de analyse van het gedicht "Met tegenzin en timide"Tyutchev is de moeite waard om de literaire sporen en expressiemiddelen te beschrijven. Dit is syntactisch parallellisme, en assonantie en alliteratie, dat een geluidsbeeld van een onweersbui creëert, en in het laatste kwatrijn - het schijnsel van de zon.
Over andere artistieke middelenexpressiviteit: je kunt schrijven in de analyse van het gedicht van Tyutchev "Met tegenzin en verlegenheid" over scheldwoorden die de dichter helpen alle kleuren van de natuur over te brengen, een vrolijke kleur creëren. Opgemerkt moet worden dat alle beschrijving van de onweersbui verzadigd is met werkwoorden, hetgeen dynamiek geeft aan de beschreven afbeelding. Op literaire paden gebruikte de dichter personificatie en metaforen om het landschap nog expressiever te maken.
Fedor Tyutchev wist schoonheid heel dun te voelende omringende wereld. En ik was in staat om alle verschillende natuurlijke tinten zo helder over te brengen dat ze telkens aan de lezer worden onthuld aan de nieuwe kant. Het is deze subtiele perceptie die de poëzie van Tyutchev elegant en subliem maakt. En als u het leest, kunt u alle pracht en grootsheid van het koninkrijk van de natuur zien.
