Het concept van arbeidsbescherming omvat een geheeleen reeks maatregelen die zijn ontworpen om de veiligheid van het leven en de gezondheid te waarborgen van werknemers die deelnemen aan arbeidsactiviteiten. En natuurlijk al die personen die op de een of andere manier bij het verloop van het productieproces of de resultaten ervan betrokken kunnen worden. Het concept van arbeidsbescherming combineert een heel complex van maatregelen: technisch, organisatorisch, sociaal-economisch, sanitair en hygiënisch, medisch en revalidatie, en een aantal andere. Al deze maatregelen moeten onderling worden overeengekomen en zijn gericht op het meest effectieve resultaat van het waarborgen van de veiligheid. Het begrip arbeidsbescherming veronderstelt dat de hoofdverantwoordelijke ervoor het hoofd van de onderneming is. Bovendien ligt de substantiële verantwoordelijkheid voor de uitvoering van de bovengenoemde acties op de schouders van de commissarissen voor specifieke kwesties van personen. Dit zijn brandveiligheidsinspecteurs, staatstoezicht, de structuur van de arbeidsbeschermingsdienst bij een bepaalde onderneming, vakbonden en anderen.
Basisbegrippen van arbeidsbescherming in het wetgevingskader
Personen die competent zijn in het oplossen van problemen ophet onderwerp dat besproken wordt, moet geleid worden door duidelijke instructies van de wettelijke basis en normatieve handelingen van onze staat. De belangrijkste bron van wetgeving die het begrip arbeidsbescherming regelt, is de wet van de Russische Federatie nr. 181-FZ van 17 juli 1999. Ook zijn de lokale wettelijke normen die betrekking hebben op het object onderworpen aan handhaving. Bijvoorbeeld collectieve overeenkomsten en verdragen, vakbondshandvesten enzovoort.
Concept en inhoud van arbeidsbescherming
