In de regel wordt de staatsmacht gerealiseerdop alle mogelijke manieren en methoden, en het complexe van deze methoden wordt het staatsregime genoemd. Maar deze term is niet gelijk aan de aanduiding 'politiek regime' - het concept en de soort van de laatste is breder en diverser. Het omvat niet alleen de manieren waarop de staat de samenleving beïnvloedt, maar ook andere soorten politieke relaties
Het concept en de typen van politieke regimes zijn vastgesteldook door het feit dat elke samenleving bestaat uit groepen met verschillende interesses en doelen die niet direct deelnemen aan het bestuur van de staat, maar die op verschillende manieren van invloed zijn. Dit zijn niet alleen politieke partijen, maar ook bedrijfsstructuren, militairen, media, publieke organisaties, activisten die de ideeën van het maatschappelijk middenveld implementeren. Ze oefenen allemaal tot op zekere hoogte druk uit op de politieke macht en beïnvloeden haar beslissingen.
Er zijn democratische en ondemocratischepolitieke regimes, afhankelijk van de wijze van regeren en de houding ten opzichte van het principe van scheiding van machtsdelegaties. Ondanks het feit dat het woord "democratie" betekent "democratie", staten of gebieden waar de mensen in het geheel niet alleen over macht beschikten, maar het ook direct in de praktijk uitvoerden, nee. Dit betekent echter niet dat democratie niet bestaat - alleen dit type regering en bestuur bevat dit of dat aantal elementen van directe democratie. Onder het democratisch regime komt de macht van de mensen, die in verschillende vormen de mogelijkheid hebben om de besluitvorming op het gebied van overheidsbeleid te beïnvloeden; het minderheidsstandpunt wordt door diegenen met een meerderheid in aanmerking genomen; op het gebied van wetgeving prevaleert de rechtsstaat; het is alleen verboden wat onmiskenbaar verboden is - al het andere is standaard toegestaan; het beginsel van een echte scheiding van de wetgevende, rechterlijke en uitvoerende macht opereert, en wetshandhavingsinstanties en andere structuren die geweldsmethoden gebruiken, worden gecontroleerd door het maatschappelijk middenveld; In de samenleving zijn er verschillende instellingen, partijen en bewegingen en mensenrechten worden gerealiseerd volgens de hoogste normen. Een democratisch politiek regime, waarvan het concept en de typen kunnen verschillen naargelang van de verschillende regio's en landen, bestaat in ongeveer 40 landen en het heeft zijn doeltreffendheid op de lange termijn bewezen in de complexe relatie tussen de samenleving, het individu en de staat.
De antithese van het democratisch regimeHistorisch gezien is het een autocratie, dat wil zeggen eenmansmanagement. In de moderne wereld heeft autocratie geleidelijk het autoritaire en totalitaire politieke regime vervangen. Het concept en de typen van deze regimes verschillen van elkaar in de mate van tussenkomst van de staat en de controlerende instanties, niet alleen in het publiek, maar ook in de culturele, persoonlijke en andere levenssferen. Het autoritaire regime als de raad van een groep individuen (vaak - militaire of andere elite) is geneigd om dwangmethoden op grote schaal te gebruiken en methoden te managen om de economie te beheren; alle macht is geconcentreerd in de handen van een bepaalde clan, die op basis van persoonlijke of groepsloyaliteit valt, en de resterende machtsinstellingen, zoals het parlement, zijn slechts van formele aard. Mensenrechten bestaan vaak alleen op papier en zijn aanwezig in toespraken van politici, maar in de praktijk komen ze niet uit. De repressie onder dit regime wordt echter hoofdzakelijk beperkt door de politieke oppositie en in het algemeen door de politieke sfeer, omdat de autoriteiten alleen proberen te controleren wat de veiligheid ervan kan belemmeren. Voorbeelden van een dergelijk regime kunnen dienen als het bestuur van Pinochet in Chili of de islamitische dictatuur van Khomeini in Iran.
De kenmerken ervan hebben een totalitair politiek karaktermodus. Het concept en de soorten totalitarisme worden bepaald door vele bekende politieke wetenschappers en filosofen, in het bijzonder Karl Popper en Hanoi Arendt. Met alle kenmerken van een autoritair regime, totalitarisme verschilt in de eerste plaats de neiging om andere politieke partijen en bewegingen, het samenvoegen van de regerende partij met de staat (partocracy), het hoofd waarvan er één en dezelfde groep personen te vernietigen. In dit geval is er een cultus van de leider, vaak begiftigd met bovennatuurlijke kenmerken. Er is een totalitaire ideologie die een persoon verandert in een systeem-eenheid, en leidt tot eenwording en de totale politisering van alle vormen van het openbare leven. In feite moet in een totalitaire samenleving iedereen die de politiek in de maling neemt worden geëlimineerd. Dit soort van "links" en "rechts" politieke regimes bestond in de Sovjet-Unie, China en de "socialistische landen", nazi-Duitsland, het fascistische Italië en Spanje, Cambodja "Khmer Rouge" en andere landen.
