Volgens de meest conservatieve schatting, op het grondgebiedDe Russische Federatie wordt bewoond door meer dan 192 naties, die qua cultuur, religie of ontwikkelingsgeschiedenis van elkaar verschillen. Het is opmerkelijk dat ze zich bijna vreedzaam in dezelfde staatsgrenzen bevonden - als gevolg van de toetreding van nieuwe gebieden.
Voor het eerst de lijst van mensen die er nog wonenhet grondgebied van Rusland, dat in het midden van de achttiende eeuw is aangelegd, om de belastinginning te stroomlijnen. De Academie van Wetenschappen in Sint-Petersburg heeft deze kwestie serieus aangepakt en gedurende de XVII-XIX eeuw zijn verschillende tientallen serieuze etnografische studies over dit onderwerp vrijgegeven, evenals vele geïllustreerde albums en atlassen die zeer waardevol zijn geworden voor moderne wetenschappers.
Aan het einde van het eerste decennium van de XXI eeuw, kan de bevolking van het land formeel worden verdeeld in 192 etnische groepen. Naties met meer dan 1 miljoen in Rusland zijn slechts 7. Deze omvatten:
Er is ook de term "titulaire natie", waarmee ze de ethnos begrijpen die de naam hebben gegevenregio. En het zijn misschien niet de meest talrijke mensen. Veel etnische groepen van Rusland wonen bijvoorbeeld in de autonome Okunt van Khanty-Mansiysk (de lijst bestaat uit meer dan 50 punten). Maar alleen de Khanty en Mansi, die slechts 2% van de bevolking van de regio vertegenwoordigden, gaven hem de officiële naam.
Etnografisch onderzoek gaat door bij XXIeeuw, en werken aan het onderwerp "de volkeren van Rusland: een lijst van cijfers en centurizh" interessant niet alleen serieuze wetenschappers, maar ook gewone mensen die meer willen weten over hun thuisland.
Russen worden niet genoemd als een natie in de huidige Russische grondwet, maar in feite vertegenwoordigt deze natie meer dan 2/3 van de totale bevolking. Zijn "de wieg"is het Europese deel van Rusland - vanNoord-Primorje en Karelië tot de kust van de Kaspische en Zwarte Zee. De mensen worden gekenmerkt door de eenheid van spirituele cultuur en religie, homogene antropologie en een gemeenschappelijke taal. Russen zijn echter ook heterogeen in hun samenstelling en zijn verdeeld in verschillende etnografische groepen:
- Noord - Slavische volken die in levenNovgorod, Ivanovo, Arkhangelsk, Vologda en Kostroma, evenals in de Republiek Karelië en in het noorden van het land van de Tver. Voor de Noord-Russische karakteristiek "akayuschy"Spreken en een lichter uiterlijk.
- Zuid-Russische volken leven in de gebieden Ryazan, Kaluga, Lipetsk, Voronezh, Oryol en Penza. Inwoners van deze regio's "okayut"in gesprek, voor het onderdeel"Zuid-Rusland"karakteristieke tweetaligheid (kozakken).
De noordelijke en zuidelijke regio's zijn niet dichtbij gelegen - ze zijn verbonden door de centrale Russische zone (tussen de rivieren Oka en Volga), waar de inwoners van beide zones in gelijke mate worden gemengdgraad. Bovendien zijn er in de algemene massa van Russen zogenaamde subetnische groepen - compact levende kleine etnische groepen, die zich onderscheiden door de kenmerken van hun taal en cultuur. Dit zijn vrij geïsoleerde en kleine Russische volkeren van Rusland. Hun lijst bestaat uit de volgende groepen:
We hebben het over de gebieden tussen Azov enKaspische zeeën. Naast de Russische bevolking wonen er ook veel andere etnische groepen, waaronder zij die radicaal anders zijn in termen van tradities en religie. De reden voor een dergelijk opvallend verschil was de nabijheid van de oostelijke landen - Turkije, Tataarse Krim, Georgië, Azerbeidzjan.
Zuidelijke volkeren van Rusland (lijst):
In het zuiden van Rusland is de helft geconcentreerdnationaal"van de republieken Bijna elk van de genoemde landen heeft zijn eigen taal, en in het religieuze aspect domineert de islam onder hen.
Afzonderlijk is het de moeite waard om nota te nemen van de lankmoedige Dagestan. En bovenal het feit dat er geen mensen zijn met zo'n naam. Dit woord combineert een groep etnische groepen (Avaren, Aguls, Dargins, Lezgins, Laks, Nogays, enz.) Die op het grondgebied van de Republiek Dagestan wonen.
Het federale district van Siberië omvat 14grote regio's en neemt geografisch 30% van het hele land in beslag. In dit gebied wonen echter 20,10 miljoen mensen. De bevolking van Siberia bestaat uit de volgende volkeren:
1. Buitenaardse volken, dat wil zeggen etnische groepen die in de regio zijn verschenen tijdens zijn ontwikkeling uit de XVI-XX eeuw. Deze groep omvat Russen, Wit-Russen, Oekraïners, Tataren, etc.
2. Inheemse Siberische volkeren van Rusland. Hun lijst is vrij groot, maar het totale aantal is relatief laag. De meest bevolkte zijn de Yakuts (480 duizend), Buryats (460 duizend, Tuvans (265 duizend) en Khakas (73 duizend).
De verhouding tussen de inheemse en buitenaardse bevolkingsgroepen is 1: 5. Bovendien neemt het aantal inheemse inwoners van Siberië geleidelijk af en wordt het berekend, zelfs niet met duizenden, maar met honderden.
De noordelijke gebieden van Rusland bevinden zich in een vergelijkbare situatie. "sturen"de populatie van deze plaatsen is geconcentreerd ingrote nederzettingen. Maar de inheemse bevolking leidt voor het grootste deel een nomadische of semi-nomadische manier van leven. Etnografen merken op dat de inheemse volkeren in het noorden langzamer achteruitgaan dan de Siberiërs.
Het Verre Oosten bestaat uit territoriaMagadan, Khabarovsk regio's, Yakutia, het Chukot district en de Joodse Autonome Regio. Ze grenzen aan Primorye - Sakhalin, Kamchatka en Primorsky Krai, dat wil zeggen, regio's met directe toegang tot de oostelijke zeeën.
In de etnografische beschrijvingen van de volkeren van Siberië enHet Verre Oosten wordt gezamenlijk beschreven, maar dit is niet helemaal correct. De inheemse etnische groepen van dit deel van het land onderscheiden zich door een zeer eigenaardige cultuur, die werd bepaald door de meest ernstige levensomstandigheden.
De inheemse volkeren van het Verre Oosten en de Primorfen, hieronder vermeld, werden voor het eerst beschreven in de 17e eeuw:
Op dit moment genieten kleine etnische groepen de bescherming en privileges van de staat en zijn ze ook van belang voor etnografische en toeristische expedities.
Over de etnische samenstelling van het Verre Oosten en PrimoryeDe volkeren van de buurlanden, China en Japan, hadden een zekere invloed. In de Russische regio heeft een gemeenschap van immigranten uit de Volksrepubliek China met ongeveer 19 duizend inwoners zich gevestigd. Het Ainu-volk, wiens vaderland ooit Hokkaido (Japan) was, leeft veilig op de eilanden Kuril en Sakhalin.
Formeel, alle etnische groepen in Rusland, behalveerg klein en gesloten, zijn niet-inheems. Maar in feite was er binnen het land voortdurend sprake van migratie vanwege oorlogen (evacuatie), de ontwikkeling van Siberië en het Verre Oosten, staatsbouwprojecten en de zoektocht naar betere levensomstandigheden. Het resultaat is dat de mensen in de war worden gebracht en dat de Yakuts die in Moskou wonen niemand zullen verrassen.
Maar er zijn veel etnische groepen met wortels in het land,afkomstig uit volledig verschillende staten. Hun thuisland is niet eens in de buurt van de grenzen van de Russische Federatie! Ze verschenen op zijn grondgebied als gevolg van willekeurige of vrijwillige migratie in verschillende jaren. De niet-inheemse volkeren van Rusland, hieronder opgesomd, zijn groepen van enkele tienduizenden mensen van 40 jaar en ouder (2 generaties). Deze omvatten:
Bovendien leeft Rusland veiligkleine groepen etnische groepen uit de Baltische staten, Azië, India, Europa. Bijna allemaal zijn ze geassimileerd in termen van taal en leven, maar hebben enkele van hun originele tradities behouden.
De multi-etnische Russische Federatie is een seculiere staat, maar religie speelt nog steeds een grote rol (cultureel, ethisch, dominant) in het leven van de bevolking. Het is kenmerkend dat kleine etnische groepen zich houden aan hun traditionele religie, ontvangen "in overerving"van voorouders, maar de Slavische volken zijn mobieler en belijden verschillende soorten godsaanbidding, inclusief hernieuwd heidendom, satanisme en atheïsme.
Momenteel zijn de volgende religieuze stromingen gebruikelijk in Rusland:
Nogal een eenvoudige situatie met de talen van de naties. De staatstaal in het land is Russisch, dat wil zeggen, de taal van de meerderheid van de bevolking. In nationale regio's (Tsjetsjenië, Kalmukkië, Basjkirostan, enz.) De taal van de titulaire natie heeft de status van de staat.
En, natuurlijk, bijna heeft elke natieje eigen, anders dan anderen, taal of dialect. Het gebeurt vaak dat de gesprekken van etnische groepen die in een plaats wonen verschillende wortels van vorming hebben. De Altai-nationaliteit van Siberië bijvoorbeeld spreekt de taal van de Turkse groep en de Bashkirs in de buurt hebben orale wortels die verborgen zijn in de Mongoolse taal.
Het is vermeldenswaard dat bij het bekijken van de lijst van volkerenRussische etno-talige classificatie verschijnt in bijna volledige vorm. In het bijzonder, onder de talen van verschillende landen, werden praktisch alle taalgroepen genoteerd:
1. Indo-Europese groep:
2. Finno-Oegrische talen (Mordovian, Mari, Komi-Zyryan, etc.).
3. Turkse talen (Altai, Nogai, Yakut, etc.).
4. Mongoolse talen (Kalmyk, Buryat).
5. Talen van de Noord-Kaukasus (Adyghe, Dagestaanse talen, Tsjetsjenen, etc.).
In de 21e eeuw gaat de Russische Federatie verdereen van de meest multinationale staten van de wereld blijven. Het is niet nodig om "multiculturalisme" op te leggen, omdat het land in deze modus al vele eeuwen bestaat.
