Iedereen kent dat traditionele huwelijk al heel langeen huwelijk genaamd waarin een man en een vrouw niet alleen samenwonen, hun kinderen grootbrengen en een gemeenschappelijk huishouden hebben, maar ook geen veranderingen ten opzichte van elkaar plegen. En het maakt niet uit of een dergelijk huwelijk is geregistreerd of niet. Het belangrijkste is dat twee mensen tevreden moeten zijn met de vorm van het bestaan waarin ze leven. Een gelukkig huwelijk is een huwelijk waar iedereen even gelukkig is. Maar zijn deze criteria van toepassing op een morganatisch huwelijk? Laten we proberen het uit te zoeken.
Eerst moet je erachter komen, en hoe zit het met jezelf?is een morganatisch huwelijk? Het Morganic-huwelijk is een relatie tussen een man en een vrouw die verschillende sociale situaties hebben, waarbij een van de echtgenoten zijn lage sociale positie bij het aangaan van een huwelijk niet vergroot.
Voorbeelden van dergelijke huwelijken zijn veel. Toch mogen we niet vergeten dat het concept van morganatisch huwelijk heeft alleen betrekking op de hogere klassen. Bijvoorbeeld, in Rusland was er een wet op de troonopvolging van het Russische Rijk, dat de man, die de keizerlijke familie droeg, bij het aangaan van zo'n huwelijk zou de troon, evenals al zijn nakomelingen niet nemen. Een voorbeeld van een morganatisch huwelijk kan worden beschouwd als een bruiloft van keizerin Catharina II, adjudant-generaal Potemkin in 1775, evenals het huwelijk van Keizer Alexander II en Catherine Mikhailovna St. George (Dolgorukova), die plaatsvond op 6 juli 1880. Maar dat was lang geleden.
In de moderne wereld is een morganatisch huwelijk dat nietzo'n zeldzaamheid. Laten we ons ten minste de bruiloft herinneren van de Japanse prinses Sayako met de gewone Yoshiki Kuroda, die in 2005 werd gehouden. De bestraffing van de prinses wegens haar inconsistentie met de monarchale wetten was de ontneming van haar titel van prinses. In dit geval zal niet alleen zij, maar haar kinderen niet in de keizerlijke stoel van Japan kunnen zitten.
Voor de eerste keer verscheen het concept van een morganatisch huwelijkDuitstalige landen en het Russische rijk in de XVII en XIX eeuw. In die tijd konden nobele personen en hun gezinsleden alleen trouwen met gelijknamige personen. Als dit niet gebeurde, verloren ze het recht op de erfenis van de troon. Veel vorsten om dit probleem op te lossen kozen hun eigen vrouw als een gelijk persoon, en degene die haar na aan het hart lag, schreven ze naar hun minnaressen. In die tijd was er een verbod op het morganatisch huwelijk als zodanig, omdat dit kon leiden tot de vernietiging van de koninklijke afkomst. Op deze manier werd volgens historici de dynastie van de Romanovs vernietigd.
Maar aan het begin van de twintigste eeuw was de situatieis veranderd. Zo heeft het moderne Europa, dat al vele jaren dit probleem reguleerde, de wet afgeschaft. Veel directe erfgenamen van de troon uit Nederland, Spanje, Noorwegen en Denemarken zijn al lang getrouwd met meisjes die geen koninklijk bloed hebben, maar toch zullen hun kinderen er helemaal niet aan lijden en zonder problemen opstijgen naar de troon. Maar samen met degenen die zo'n wrede wet weigerden, zijn er mensen die de tradities eren en deze wetgeving tot op de dag van vandaag hebben nageleefd. Een van die landen is Zweden.
Dus waarom wordt het als heel slecht beschouwd?Kroonprinses of prins om te trouwen met degene of degene met wie je echte gevoelens hebt, ook al hebben ze het 'blauwe bloed' van de aristocratie in hun aderen en stromen ze niet? Immers, ten eerste zijn gelukkige huwelijken spirituele huwelijken. De jonggehuwden moeten elkaar voelen, van elkaar houden met heel hun hart. Moderne aristocraten willen zichzelf niet langer als anders beschouwen, ze willen net als iedereen zijn. Maar als je het vanuit verschillende hoeken bekijkt, kun je zowel positieve als negatieve momenten vinden. In het aangaan van een morganatisch huwelijk stoppen veel vorsten met het oppikken van hun neus, ze verliezen hun arrogantie en arrogantie. Maar samen met dit is er het probleem van het verdwijnen van de monarchie als zodanig. Pas gefokte nakomelingen willen niet volgen wat zo dicht bij hun voorouders was. Ze dromen er gewoon van om als gewone mensen te zijn. Of dit juist is of niet, de tijd zal oordelen. Maar tot nu toe proberen individuen van koninklijk bloed dichter bij de gewone mensen te komen en ontmoeten ze een mooie, goed opgeleide, zonder een "blauwbloedig meisje" te hebben, zonder aarzeling, om zichzelf aan hun gevoelens te geven.
