Het leven van Rus, de hedendaagse grote schrijver N.V. Gogol, was best moeilijk en eigenaardig. Aan de ene kant trekt de schrijver romantiek - jonge mensen die oprecht vechten voor hun geluk en liefde, en aan de andere kant - de mond die het land verwoestte. Dit is wat hij beschreef, het observeren van de maatschappij, het subtiel opmerken van alle tekortkomingen van de mens en zijn gewoonten.
De cyclus van verhalen zelf kwam uit onder een gemeenschappelijke naam"Mirgorod". Inhoud Gogol persoonlijk aangeduid als een voortzetting van alle geliefde "Avonden op een boerderij in de buurt van Dikanka". Het is echter moeilijk om het scherpe contrast tussen deze werken niet op te merken. En de plot en de manier van vertellen en de acties van de personages zijn anders. De romance, de toon van de magie van het kerstsprookje, verdween en het leven van alledag verscheen, waarin men zonder menselijke ornamenten menselijke ondeugden kan zien. Met dit werk begon een nieuwe fase in het werk van de schrijver, die soepel overging op de weergave van het echte leven.
Het is de realiteit die zal zijn"Inspecteur" en "Dead Souls" later Nikolai Gogol. "Mirgorod", waarvan de samenvatting de indruk kan wekken dat het werk belachelijk en eenvoudig van geest is, is sociaal. Het vestigt de aandacht van de lezer op hoe mensen lijden vanwege hun domheid, vanwege de tirannie van de landbezitters uit de oude wereld, vanwege de lage idealen van gewone mensen.
Samenvatting: Gogol's Myrhorod
De cyclus begint met een verhaal over hoe ze ruzie hebben gemaakttwee boezemvrienden - Ivan Ivanovich en Ivan Nikiforovich. Ofwel uit verveling, ofwel uit een gevoel van eigendunk, maar ze maakten ruzie vanwege de onzin. Echter, dit wapen, dat elk van hen wilde bezitten, was de verloren vriendschap niet waard. En dit feit verergert het drama van deze situatie aanzienlijk.
De aard van vrienden is een onderwerp waarop de schrijverspeciale aandacht besteed. Natuurlijk kunt u deze nuances niet zien door de samenvatting te lezen. "Myrhorod" Gogol is een verborgen satire, gelach door tranen, ironie vermengd met bitterheid. Het lijkt erop dat de verteller goedaardig, zachtaardig, sympathiek is, maar hij ziet voorzichtig wat met het blote oog verborgen is. Het is deze stijl van vertellen die de echte staat van zaken benadrukt. Ivan Ivanovitsj Pererepenko bezoekt bijvoorbeeld elke zondag de kerk, draagt een bekje en gaat na de dienst naar de bedelaars. Maar hij geeft ze geen aalmoezen, nee, hij voert intieme gesprekken met hongerige arme mensen, van wie er weinig gebruik is. Dit "mededogen" van de held lijkt daarentegen op wreedheid en hypocrisie.
In een ander verhaal zien we het rechtssysteem van henjaren, die onze samenvatting niet kunnen negeren. "Myrhorod" Gogol toont ons mensen die de wet moeten gehoorzamen, en onrecht moeten bestrijden. Maar de lezer ziet eenvoudige, enigszins domme mannen, verbitterd, met een passie voor drinken. Het gebouw van het hof leek niet op een paleis van gerechtigheid, maar een drinkhuis, dus er was een zware geur van de dienaren van Themis.
Op een vriendelijke manier beschrijft Gogol de leegte enhet niets van hun karakters. Hij drukt hierbij echter de positie uit van het gewone volk, die dit allemaal te verduren hebben. De zin die gevleugeld is geworden - "Vervelen in deze wereld, heren" - loopt als een rode draad door de hele cyclus. En hoewel er veel is veranderd, is Mirgorod een werk dat vandaag nog steeds relevant is.
Voel dat het lachen van de schrijver onmogelijk is, het lezen van de samenvatting. "Mirgorod" van Gogol is absoluut de moeite waard om te lezen, om de volledige kracht van het woord te voelen, dat Nikolai Vasilyevich bezat.
