AS Poesjkin: filosofische teksten in het werk van de dichter

In de loop der jaren de titel van een van de meestengetalenteerde prozaschrijvers en dichters van de XIX eeuw is AS. Pushkin. Filosofische teksten zijn aanwezig in bijna elk stuk van zijn werk, hoewel hij een nogal diverse dichter is die geïnteresseerd is in veel onderwerpen. Alexander Sergejevitsj schreef gedichten over burgerlijke en liefdesthema's, stelde vragen over vriendschap, het doel van de dichter, en beschreef de schoonheid van de Russische natuur. Maar desalniettemin gaat de draad van de filosofie door al zijn gedichten, ze doen de lezer denken aan goed en kwaad, de betekenis van het menselijk leven, geloof en ongeloof, dood en onsterfelijkheid.

Het filosofische karakter treft iedereen met zijn originaliteit.de tekst van Pushkin. Gedichten zijn diep intiem, persoonlijk van aard, omdat elk gevoel toebehoorde aan de dichter, beschreef hij zijn eigen gedachten, indrukken van het leven. Het is dit feit dat de lyrische poëzie van Alexander Sergejevitsj onderscheidt van andere auteurs. Naarmate de dichter ouder wordt, veranderen zijn werken, er verschijnt een andere betekenis in. Door gedichten kun je ontdekken hoe Poesjkin in verschillende jaren leefde.

De filosofische tekst van de periode dat de dichter wasnog steeds een lyceum, doordrenkt met de geest van plezier. Alexander Sergeevich moedigt je aan om plezier te hebben met vrienden, te genieten van vriendelijke feesten en nergens voor te zorgen. Men kan over zijn jeugdige gedachten leren van het gedicht "De kist van Anacreon", geschreven in 1815, het gedicht "Stantsy Tolstoy" (1819). De dichter predikt plezier en vermaak.

Filosofische motieven in de tekst van Poesjkin radicaalveranderd in de jaren 20. Zoals alle jonge mensen uit die periode, werd Alexander Sergejevitsj aangetrokken tot de romantiek. De dichter bewonderde Byron en Napoleon, het doel van het leven was niet om tijd te verspillen aan vriendschappelijke partijen, maar om een ​​prestatie te bereiken. De heldhaftige impulsen van de ziel konden niet anders dan nadenken over de filosofische teksten van de auteur. De meest opvallende werken uit die periode worden beschouwd als de elegie "The Daytime Light Has Quenched", geschreven in 1820, en het gedicht "To the Sea", 1824.

In het midden van de jaren 20 ervarenwereldbeeld crisis Pushkin. De filosofische teksten van die periode zijn niet langer doordrenkt met romantiek, maar vervangen door realisme. De dichter begint de harde waarheid van het leven te begrijpen en ze maakt hem bang. Hij ziet problemen, maar ziet niet het doel waarnaar moet worden gestreefd. In het werk "De kar van het leven" vergelijkt Alexander Sergejevitsj het leven met een gewone kar getrokken door paarden, ze rijdt zonder te stoppen, dag en nacht, het begin van de reis lijkt vrolijk en helder, maar het einde is treurig en donker. Het moreel van de dichter brak af na de nederlaag van de Decembristen, Poesjkin voelde zich schuldig tegenover zijn vrienden, omdat hij niet kon deelnemen aan de opstand tegen het tsaristische regime.

Tegen het einde van de jaren 20 in gedichtengetraceerde wanhoop en eenzaamheid, die in die tijd Poesjkin ervoer. In de loop der jaren zijn de filosofische teksten van de dichter steeds triester en zelfs tragischer geworden. In de gedichten "Het geschenk is ijdel, het geschenk is willekeurig", "Elegie", "Wandel ik over de lawaaierige straten" zijn er vragen over leven en dood, de auteur overweegt wat er zal gebeuren nadat hij niet op deze tengere aarde terecht is gekomen. Maar dit betekent niet dat Alexander Sergejevitsj wilde sterven, hij wilde leven om zijn creativiteit bij mensen te brengen, om mensen op het goede pad te leiden. Hij was er vast van overtuigd dat hij aan het einde van zijn leven geluk en harmonie zou kunnen vinden.