Het pak in het civiele proces is dat in feiteeen beroep op de rechtbanken van geïnteresseerde personen, op basis waarvan de bescherming van het door de wet beschermde subjectieve recht wordt gewaarborgd. De vordering is een effectief procedureel middel om het geschil over het recht dat zich tussen beide partijen heeft voorgedaan op te lossen. Een belangrijk middel om het proces in te leiden is een verklaring van claim. Volgens de wet kan elke geïnteresseerde persoon zich wenden tot de rechtbank voor bescherming van het betwiste of geschonden recht. Zo'n behandeling wordt een pak genoemd.
Typen claims in moderne productie
Classificatie van die in materieel wettelijkDe functie komt overeen met een specifieke tak van de wet. Dat wil zeggen, de soorten claims worden bepaald door de juridische sector, waarnaar de hierin gespecificeerde eisen verwijzen. De claim die voortvloeit uit de arbeidsrelatie zal arbeid zijn, van civielrechtelijke relaties - civiel, van residentiële juridische relaties - huisvesting, enz. Een meer specifieke classificatie bestaat ook binnen een enkele groep.
Soorten vorderingen in het civiele proces zijn onderverdeeld in vorderingen met betrekking tot individuele contracten (huurcontracten, huurcontracten, enz.), Claims die het recht van vererving, eigendom, auteursrecht aantasten.
Soorten claims: procedurele en juridische classificatie
Deze typologie omvat bijna allesbestaande methoden van rechtsbescherming. Het is van doorslaggevend belang in de theorie van het burgerlijk recht, omdat het uitputtend is. In overeenstemming met deze classificatie, zijn claims verdeeld in drie soorten:
1. De vordering tot gunning bevat dergelijke vorderingen, waarvan het onderwerp voorziet in een beschermingsmethode gebaseerd op gedwongen of vrijwillige nakoming van verplichtingen van de verweerder, op voorwaarde dat deze verplichtingen door de rechtbank worden bevestigd. Het doel hiervan is om de verdachte te dwingen bepaalde acties te ondernemen of zich ervan te onthouden. Voorbeeld: de eiser moet het bedrag van de waarde van het gekochte artikel van de verweerder terugvorderen.
2. De vordering tot erkenning is een vereiste, waarvan het doel is om de afwezigheid of, in tegendeel, het bestaan van een bepaalde rechtsverhouding te bevestigen. Hieruit volgt een andere naam voor deze categorie rechtszaken - regelgevend. Voorbeeld: een claim voor erkenning van auteurschap of eigendom. Opgemerkt moet worden dat er binnen deze categorie soorten claims zijn die een positieve of negatieve predispositie hebben. De gevallen in het voorbeeld verwijzen naar de eerste, positieve groep (hun doel is de erkenning van de betwiste wet). Als het doel is om de afwezigheid van een contentieus recht te erkennen, dan verwijst het naar een groep van negatieve (erkenning van de ongeldigheid van het huwelijk).
3.Transformatieproces is gericht op het stoppen of wijzigen van bestaande juridische relaties tussen de partijen en het creëren van nieuwe. Voorbeeld: de vordering tot echtscheiding, de uitsluiting van eigendommen uit de inventaris, enz.
Typen claims in het Romeinse recht
In het Romeinse recht was er een classificatie, volgens welke ze waren verdeeld in de volgende typen:
1.De echte actie zorgde voor bescherming van de corresponderende rechten. Hij kreeg te maken met personen die inbreuk maakten op het recht van het persoonlijke bezit van de eiser. Echte eigendomsaanspraak in de Romeinse wet werd rechtvaardiging en negator genoemd.
2. Een persoonlijke claim voor de bescherming van de aansprakelijkheidswetgeving van de persoon. Zijn naam ontving hij op basis van de presentatie van een bepaalde persoon of een groep personen.
3. De vordering van strikte wetgeving werd door een rechter in overeenstemming met het contract behandeld, de bezwaren van de verweerder werden niet in aanmerking genomen.
4.Een soort van consciëntieusheid, of 'goed geweten', impliceerde de beslissing van de rechter, op voorwaarde dat de bestaande wet werd aangevuld met een eigen bepaling gericht op het oplossen van de controversiële kwestie. Deze claims voorzagen in een beslissing in overeenstemming met het geweten van de rechter en de gebruiken van de tijd.
5. De claim was naar analogie, als er geen vastgelegde normen waren voor enige actie.
6. Een pak met een fictie.In de formule instrueerde de praetor de rechter om het werkelijke bestaan van bepaalde feiten te presenteren die niet in de werkelijkheid bestonden, dat wil zeggen, er werd een fictie gebruikt. Nieuwe relaties met behulp van een dergelijke methode werden aangedreven door reeds bekende kleuren.
7. Voorwaardelijke claims zijn claims die geen grond voor voorkomen bevatten.
