De laatste tijd is er een duidelijke trend in de richting van een groeiende interesse in religie, en meer dan eens hebben we gehoord dat in het hedendaagse Rusland, heidendom en christendom. Dubbel geloof in Rusland - een fenomeen dat tot nu toe op grote schaal is besproken. We zullen proberen om dit probleem in detail te begrijpen.
Dualiteit is de aanwezigheid in het algemeen aanvaarde geloof van de kenmerken van een anderOver ons land, op dit moment in Rusland, bestaat het christendom vreedzaam naast echo's van heidendom. Orthodoxe mensen vieren nog steeds Shrovetide, ze verbranden graag een vogelverschrikker en eten pannenkoeken. Het is vermeldenswaard dat deze dag van het begin van de lente wordt gevierd vóór de Grote Geleende. In die zin is het gebruikelijk om te praten over syncretisme, dat wil zeggen over het ongedifferentieerde en als vreedzame coëxistentie van geloof. Orthodoxie en heidense culten waren echter niet zo gemakkelijk samen te vinden.
Fhet fenomeen van twee-geloof vindt zijn oorsprong in de Middeleeuwen, dit woord komt tot uiting in de teksten van preken geschreven tegen de orthodoxen, die de heidense goden bleven eren.
Het is interessant om op te merken dat het concept van "folkreligiositeit "lijkt op het eerste gezicht identiek aan de definitie van" dualiteit ", maar met een diepere analyse wordt duidelijk dat we in het eerste geval praten over een vreedzame manier van bestaan, en in het tweede geval over het bestaan van confrontatie. Dualiteit - aanduiding conflict tussen oud en nieuw geloof.
Laten we het nu hebben over deze term.Vóór de doop van Rusland was het heidendom de religie die de oude Slaven verving. Na de aanneming van het christendom werd deze term in toenemende mate gebruikt om een niet-christelijke, "buitenaardse" (buitenlandse, ketterse) activiteit aan te duiden. Het woord 'heiden' begon als een vloek te worden beschouwd.
Door de opmerking van Yu.Lotman, heidendom (Oude Russische cultuur), kan echter niet worden beschouwd als iets wat onderontwikkeld in vergelijking met de christelijke religie, zoals het voldoet ook de noodzaak om te geloven, en in de laatste fase van zijn bestaan, veel dichter bij het monotheïsme.
Zoals eerder vermeld, Slavisch heidendomde goedkeuring van het christendom was een zeker geloof, maar er waren geen ijverige verdedigers en tegenstanders van het nieuwe geloof in Rusland. Mensen die de doop accepteerden, begrepen niet dat het accepteren van orthodoxie betekent dat je heidense rituelen en overtuigingen moet opgeven.
De oude Russen voerden geen actieve strijd tegen het christendom, maar gewoon in het dagelijks leven bleven de mensen vasthouden aan de eerder aangenomen riten en niet aan de nieuwe religie.
Het christendom werd aangevuld met levendige beeldenkenmerkend voor eerdere overtuigingen. Een persoon kan een voorbeeldige christen zijn en tegelijkertijd een heiden blijven. Mensen konden bijvoorbeeld op Paasdag luidkeels schreeuwen over de opstanding van Christus tot de menigten van het woud. Brownies en Welshim boden ook gebak en eieren aan.
Dubbel geloof in RuslandHet heeft echter niet altijd het karakter van een rustige co-existentie gehad. Soms vochten mensen 'voor de terugkeer van afgoden'.
In feite werd dit uitgedrukt in het afstemmen van de wijze mannen.mensen tegen nieuw geloof en macht. Open botsingen voor de tijd dat er maar drie bij waren. Het is bekend dat vertegenwoordigers van de prinselijke regering alleen geweld gebruikten in gevallen waarin de voorstanders van het heidendom mensen begonnen te intimideren en tweedracht zaaiden.
Het positieve moment van de nieuwe religie was hoogtolerantie voor gevestigde tradities. De prinselijke macht handelde verstandig en paste mensen op een zachte manier aan aan het nieuwe geloof. Het is bekend dat in het Westen de autoriteiten probeerden om zich volledig te ontdoen van de gevestigde gebruiken, die langdurige oorlogen uitlokten.
Het Instituut voor de Orthodoxe Kerk in Rusland heeft geïnvesteerd inheidense ideeën over christelijke inhoud. De beroemdste echo's van het heidendom zijn ongetwijfeld vakanties zoals Carols en Maslenitsa.
Het fenomeen van dubbel geloof in Rusland kon niet onverschillig de publieke en buitengewone geesten van verschillende generaties achterlaten.
In het bijzonder, N. M. Galkowski, een Russische filoloog, wees erop dat de mensen het orthodoxe christendom accepteerden, maar dit dogma niet diepgaand kenden en, hoewel niet opzettelijk, heidense overtuigingen niet weigerden.
Publieke figuur D. Obolensky merkte ook op dat er geen vijandigheid was tussen het christendom en het populaire geloof en noemde 4 niveaus van interactie tussen hen, die een verschillende mate van onderlinge samenhang tussen christelijke ideeën en heidense overtuigingen weerspiegelden.
Marxistische geleerden in de Sovjetunie appelleerden aan de onwetendheid van het gewone volk en voerden aan dat de meesten van hen bewust tegen het christelijk geloof waren.
Sovjet-archeoloog B. A. Rybakov sprak openlijk over de vijandigheid tussen orthodoxie en volksgeloof.
In tijden van glasnost, individuele Sovjetwetenschapperszoals TP Pavlova en Yu.V. Kryanev, sprak over de afwezigheid van openlijke vijandigheid, maar ontwikkelde het idee dat christelijk ascetisme niet in de buurt was van de optimistische stemming van de heidense cultuur.
De ideeën van B. Uspensky en Yu. Lotman weerspiegelden het concept van de dualiteit van de Russische cultuur.
Feministen hebben het positieve volledig weerlegdkant van de christelijke doctrine en definieerde het als een "mannelijke" ideologie gericht tegen het oude Russische "vrouwelijke" geloofssysteem. Volgens de heer Matosyan slaagde de kerk er niet in de heidense cultuur volledig te elimineren vanwege het feit dat vrouwen in staat waren het christendom te veranderen en in evenwicht te brengen met heidense rituelen.
Beroemde figuur Yves. Levin betekent dat de meerderheid van de onderzoekers probeerden de orthodoxe religie te onderscheiden van de oude overtuigingen, zonder zelfs het minste toeval tussen hen aan te nemen. In het algemeen merkt de auteur op dat het concept van het bestaan van dubbel geloof geen denigrerende betekenis zou moeten hebben.
Een belangrijke religieuze en politieke gebeurtenis was adoptie van het christendom. Dubbel geloof resulteerde uit het opleggen van de ideeën van de orthodoxieover heidense tradities. Dit fenomeen is vrij eenvoudig te begrijpen, omdat het aannemen van geloof een complex proces is, voor de realisatie van welke eeuwen voorbij zouden gaan. Mensen konden de Slavische opvattingen niet weigeren, omdat het een eeuwenoude cultuur was.
Keer naar de persoonlijkheid van de persoon dieinitieerde de rite van de doop. Prins Vladimir was allesbehalve een persoon die neigt naar heiligheid. Het is bekend dat hij zijn broer Yaropolk heeft gedood, de gevangen prinses publiekelijk heeft verkracht en ook de rite van mensenoffers heeft aanvaard.
In dit opzicht is het niet onredelijk om dat te gelovende goedkeuring van het christendom was een noodzakelijke politieke stap die het Vladimir mogelijk maakte de status van de vorst te versterken en de handelsrelaties met Byzantium productiever te maken.
En dus, probleem van dubbel geloof ontstond na de goedkeuring van het christendom, maar kon prins Vladimir Rusland in een ander geloof bekeren? We zullen proberen het uit te zoeken.
Het is bekend dat de invoering van de islam voor het oude Ruslandhet was onmogelijk. In deze religie is er een verbod op het gebruik van bedwelmende dranken. Deze prins kon het zich niet veroorloven, omdat een zeer belangrijk ritueel communiceerde met de ploeg. Gezamenlijke maaltijd verondersteld, ongetwijfeld, het gebruik van alcohol. De weigering van een dergelijke plengoffer kan rampzalige gevolgen hebben: de prins kan de steun van de ploeg verliezen, wat niet kon worden toegestaan.
Vladimir weigerde te onderhandelen met de katholieken.
De prins weigerde de Joden, erop wijzend dat ze verspreid over het land waren en hij wilde niet zo'n lot voor de Russen.
Dus de prins had redenen om het ritueel van de doop uit te voeren, dat de geboorte gaf dubbel geloof. Dat is hetHoogstwaarschijnlijk was het een politieke gebeurtenis.
Volgens historische gegevens die tot ons zijn gekomen, begon de doop van Rusland in Kiev.
Volgens het bewijs beschreven door N. S. Gordienko, we kunnen concluderen dat het christendom werd opgelegd door prins Vladimir in de vorm van een bevel, daarnaast werd hij aanvaard door mensen die dicht bij hem stonden. Bijgevolg kon een aanzienlijk deel van de gewone mensen zeker zien in deze rituele afvalligheid van het Oud-Russische geloof, dat aanleiding gaf tot dubbel geloof. Dat is het manifestatie van volksverzet is duidelijk beschreven inboek Cyrus Bulychev "Geheimen van Rusland", waarin wordt gezegd dat Novgorod een wanhopige strijd voor de overtuigingen van de Slaven voerde, maar na het verzet gehoorzaamde de stad. Het bleek dat mensen de spirituele noodzaak om een nieuw geloof te aanvaarden niet ervoeren, daarom konden ze een negatieve houding aannemen ten opzichte van christelijke riten.
Als we praten over hoe het is gemaaktChristendom in Kiev, hier was alles heel anders dan in andere steden. Zoals L.N. Gumilyov in zijn werk "Ancient Russia and the Great Steppe" aantoont, moest iedereen die naar Kiev kwam en daar wilde wonen, de Orthodoxie accepteren.
Dus na het aannemen van geloof, zoals het bleek, drongen christelijke tradities en heidense rituelen elkaar nauw op. Geloofde tijd dubbele overtuiging is 13-14 eeuwen.
Nog steeds in Stoglava (1551) er werd opgemerkt dat zelfs de geestelijkheid heidense rituelen gebruikte, bijvoorbeeld wanneer ze een tijdje zout onder de troon plaatsten en het vervolgens aan mensen overdroegen voor genezing van ziekten.
Daarnaast zijn er voorbeelden als een monnikdie grote rijkdom had, alles besteedde niet aan het verbeteren van de levens van mensen, maar aan de behoeften van de kerk. Nadat hij alle materiële rijkdom had verloren en een bedelaar werd, keerden de mensen zich van hem af en hijzelf was niet langer gelukkig met het leven van de heilige. Daarom besteedde hij al zijn geld niet om zijn ziel te redden, maar om het verlangen om een beloning te ontvangen.
Zoals opgemerkt in zijn onderzoek Froyanov I. Ya., de oude Russisch-orthodoxe kerk was eerder een gedreven link. Het instituut van de kerk was druk bezig met staatsfuncties en verwikkeld in het openbare leven, wat geestelijkheid verhinderde om de verspreiding van het christendom onder gewone mensen te beoefenen, daarom moet men niet verbaasd staan over de kracht van heidense overtuigingen in de tijd van het pre-Mongoolse Rusland.
Manifestaties van dubbel geloof, naast Maslenitsa, worden vandaag wakker op het kerkhof, wanneer mensen de doden zelf eten en "behandelen".
Een andere beroemde feestdag is de dag van Ivan Kupala, die samenvalt met de geboorte van Johannes de Doper.
Een zeer interessante manifestatie van heidense en christelijke overtuigingen wordt gepresenteerd in de kalender, waar een naam wordt toegevoegd aan de naam van de heilige, bijvoorbeeld, Vasily Kapelnik, Catherine Sannits.
Het moet dus worden erkend dat dubbel geloof in Rusland, dat niet zonder de deelname van oud-Russische tradities werd gevormd, de orthodoxie op onze aarde onderscheidende kenmerken gaf, niet beroofd van zijn charme.</ span </ p>
