Op alle manieren die betrokken zijn bij de productie, (toenis in de objecten en in de middelen), evenals in de beroepsbevolking, wordt het geavanceerde industriële kapitaal geïnvesteerd, waarvan de vorm de verplaatsing is van de productiekosten. Dit zijn de kosten van de economische middelen die de ondernemer verspilt om zijn producten te produceren.
Dit concept in de economische theorie is gebaseerdop het idee dat middelen beperkt zijn, en we moeten zoeken naar alternatieve manieren om ze te gebruiken. Het feit is dat de keuze van de specifieke methode waarmee de goederen zullen worden vervaardigd, het verlies van die voordelen veroorzaakt die kunnen worden verkregen door gebruik te maken van de juiste middelen van de methoden die het beste van alles mogelijk zijn.
In dit verband zijn de kosten verdeeld in twee groepen: ze zijn extern (expliciet) en intern (verborgen).
Externe (directe kosten) zijn die die gaantegen betaling van economische middelen - aankoop van grondstoffen, uitrusting, vervoersdiensten, arbeidsdiensten. Hun leveranciers zijn niet de eigenaren van het bedrijf.
Interne (indirecte) kosten zijn diega naar het gebruik van eigen middelen, onbetaald. Ze omvatten de inkomens die de ondernemer heeft ontvangen onder het meest voordelige alternatieve gebruik van zijn eigen middelen. Interne kosten - dit is ook de minimale betaling die een ondernemer nodig heeft om in een bepaald gebied te blijven werken.
Het onderscheid tussen directe en indirecte kosten weerspiegelt twee benaderingen om inzicht te krijgen in de aard van de kosten van het bedrijf.
1. Accounting-aanpak.Het voorziet in de overdracht van directe kosten. Ze worden betaald direct nadat de factuur of factuur is ontvangen. De boekhoudkosten worden weergegeven op de balans van de onderneming.
2. De economische benadering.Hij crediteert de productiekosten met zowel directe als indirecte kosten die verband houden met het vermogen om naar eigen goeddunken te gebruiken. Uit de boekhouding worden economische kosten onderscheiden door de omvang van de persoonlijke hulpbronnen.
De kosten van gemiste kansen (alternatief) zijn de waarde die, in vergelijking met de mate van risico, de hoogste betaling heeft voor de gekozen productiemogelijkheid of het gedrag van het bedrijf.
Dit betekent dat de economische kosten die zijn,wat door de ondernemer moet worden gedaan om middelen aan te trekken voor alternatief gebruik. Ze geven de prijzen van hulpbronnen weer op de best mogelijke optie voor hun gebruik.
Afhankelijk van de tijdsperiode waarin het mogelijk is om de economische middelen die de firma hecht te wijzigen om een bepaald type product te produceren, onderscheiden zij:
- de kosten van de onderneming op de lange termijn (dat wil zeggen, in een tijdspanne die voldoende is om alle middelen die zullen worden aangetrokken te veranderen);
- kosten van het bedrijf op de korte termijn (dat wil zeggen, in een tijdsinterval waarin ten minste één type middelen niet verandert).
De kosten van de laatste soort worden verder verdeeld in constant, algemeen, gemiddeld, variabel en grens.
Constante (of voorwaardelijk permanente) kosten doen zich voor ongeacht de verandering in productievolumes. Dit zijn de huurkosten, voor het onderhoud van administratief personeel.
Variabele kosten houden rechtstreeks verband met veranderingen in productievolumes. Dit zijn de kosten van elektriciteit, grondstoffen, arbeidsbeloningen voor werknemers.
Totale of totale kosten zijn de kosten van het bedrijf voor het verwerven en gebruiken van alle productiefactoren. Ze bestaan uit een som van vaste kosten en variabelen.
Gemiddelde kosten worden weergegeven in de vorm van gemiddelde kosten per outputeenheid.
Grenzen zijn een kostenstijging die nodig is om een extra outputeenheid te produceren.
In sommige gevallen kan het voorkomen dat bedrijven onomkeerbare kosten maken. Ze kunnen niet worden bijgevuld en tonen:
- over de verloren kansen die gepaard gaan met verkeerde managementbeslissingen;
- over de kosten die voor eens en altijd worden uitgegeven en niet worden aangevuld, zelfs als het bedrijf ophoudt te bestaan (bijvoorbeeld reclamekosten).
