De Oortwolk en de Kuipergordel zijn de begrenzingslichamen van het zonnestelsel

De Oortwolk is een hypothetische gordel rondHet zonnestelsel is gevuld met asteroïden en kometen. Op dit moment is geen enkele telescoop in staat dergelijke kleine objecten op een aanzienlijke afstand te detecteren, maar veel indirect bewijs wijst erop dat er een vergelijkbare opleiding is aan de verre uithoeken van ons stalsysteem. Tegelijkertijd moeten de Kuipergordel en de Oortwolk niet verward worden. De eerste is ook vergelijkbaar met de asteroïdengordel en bevat veel

kleine onderwerpen. Het werd relatief recent ontdekt, in de jaren 2000, toen ontdekt werd dat achter de zon de draaiende lichamen rond de zon draaien, sommige zelfs groter dan de negende planeet, maar niet allemaal een heldere en vrijgemaakte baan hadden, voortdurend verschuivend in hun traject onder invloed van elkaar. Er ontstond een dilemma: aan de ene kant konden ze nauwelijks planeten worden genoemd, maar aan de andere kant zijn ze groter in omvang dan Pluto. Voor het eerst in de geschiedenis hebben moderne wetenschappers een duidelijke lijst met criteria opgesteld die het hemellichaam moet ontmoeten om de status van de planeet te dragen. Als gevolg hiervan verloor Pluto deze status. In de afgelopen jaren hebben wetenschappers tientallen objecten in de Kuipergordel ontdekt. De grootste zijn Eris en Sedna.

En wat is de Oort Cloud?

Als de objecten van de Kuipergordel volledig toegankelijk zijnmoderne telescopen, dan worden de lichamen van deze wolk gedurende een heel licht jaar van de zon gescheiden. Het is nogal moeilijk om ze rechtstreeks op telescopen op zo'n afstand te beschouwen. Tegelijkertijd hebben astrofysici al tientallen planeten ontdekt, zelfs in andere sterrenstelsels, maar ten eerste zijn het bijna allemaal gigantische planeten zoals Jupiter, en ten tweede worden ze niet op zichzelf waargenomen, maar door zwaartekracht op hun ster. De wolk Oort stuurt ons echter letterlijk veel bewijs van zijn bestaan. Het gaat over kometen die met een constante frequentie naar het zonnestelsel komen en boodschappers van deze sfeer zijn. Misschien is het bekendste voorbeeld de komeet van Halley. De Oortwolk is vernoemd naar de Nederlandse astrofysicus, die zijn ontdekking in het midden van de 20e eeuw voorspelde, gebaseerd op observatie van kometen met een lange periode. Deze bol, evenals de Kuipergordel, bestaat uit trans-Neptuniaanse objecten, die op hun beurt voornamelijk uit ijs bestaan, evenals uit methaan, koolmonoxide, cyanide, ethaan en andere stoffen. Het is zeer waarschijnlijk dat stenen objecten daar kunnen roteren.

Oorsprong van de bol

Moderne astrofysici geloven dat Kuiperde gordel, de Oortwolk - dit is wat overblijft van de stoffen die het zonnestelsel vormden, maar geen deel uitmaakten van één enkele planeet. Ongeveer vijf miljard jaar geleden werd het grootste deel van de substantie van een exploderende ster van de eerste generatie (dat wil zeggen, relatief snel na de oerknal gevormd), als gevolg van de zwaartekracht en miljoenen jaren van condensatie, omgezet in een nieuwe ster, de zon. Een klein deel van deze protoplanetaire roterende schijf is verzameld in enorme rotsblokken en vormde de planeten van ons systeem. De rest van het stof en de kleine voorwerpen van de nevel werden naar de uiterste rand van het zonnestelsel gegooid, waardoor de Kuipergordel en de zeer verre bol van de Oortwolk werden gevormd.