Samen met gemeenschappelijke rechtsbronnener zijn minder bekende, maar niet minder relevante, waaronder een juridisch precedent en een wettelijk gebruik. Een precedent is een regel die wordt uitgedrukt door een rechterlijke uitspraak of een andere bevoegde overheidsinstantie met betrekking tot een specifieke juridische situatie die algemeen verbindend is voor uitvoering. Het wettelijke precedent is dus niet alleen een oplossing voor een specifieke situatie, maar een beslissing die juridische kracht heeft, wat tot bepaalde gevolgen kan leiden.
Een juridisch of wettelijk precedent kan worden onderverdeeld in twee soorten: gerechtelijk en administratief.
Het justitiële precedent kan alle door de rechtbank in een bepaald geval genomen beslissingen omvatten, waarvan het gebruik niet alleen in een specifiek geval, maar ook in soortgelijke gevallen wordt gebruikt.
Voor een administratief precedent is het mogelijk om alles te dragenbeslissingen genomen door de uitvoerende autoriteiten in de bij hen aanhangige zaken, waarbij de genomen beslissingen regels worden die van toepassing zijn in soortgelijke situaties.
Het wettelijke precedent verschilt in de volgende punten van andere rechtsbronnen:
- In tegenstelling tot het NAP, zoals de wet, het decreet, het decreet, ontstaan wettelijke precedenten als rechtsbron in het rechtshandhavingssysteem.
- Het precedent heeft specifieke antwoorden voor elke situatie die zich voordoet, terwijl de normen van de wet algemeen zijn voor situaties die zich in de toekomst kunnen voordoen.
- Het wettelijke precedent heeft voldoendeflexibel in gebruik. Bijvoorbeeld, als de toepassing van de regels is het noodzakelijk om strikt houden aan de wet, vervolgens met behulp van het precedent wetshandhaver heeft de bevoegdheid om de regel dat is meer in lijn met niet alleen alle feiten van de zaak te kiezen, maar ook het dichtst bij de wettelijke normen.
Het wettelijke precedent: de voor- en nadelen
De belangrijkste positieve aspecten van de juridischeeen precedent kan worden toegeschreven aan zijn 'menselijkheid'. Bij het gebruik van precedenten wordt rechtshandhaving niet gestuurd door droge rechtsregels, maar door logica, visie en ervaring. Het tweede pluspunt is de dynamiek. De wetshandhavingsfunctionaris kan een beslissing nemen op basis van de veranderingen die zich zowel in het land als in de wereld hebben voorgedaan.
De tekortkomingen omvatten het gebrek aan autoriteit dat kenmerkend is voor een normatieve handeling, en een grote dreiging van spontane toepassing van normen.
Het precedent als rechtsbron is breedtoepassing van het Anglo-Saksische systeem in wetgeving. De Russische Federatie beschouwt het niet als de belangrijkste bron, maar in de praktijk zijn rechterlijke beslissingen vaak afhankelijk van uitspraken van het Hooggerechtshof en van wetshandhavingspraktijken.
Juridische gewoonten als de rechtsbron - het meesteen oude versie van sociale normen. De gewoonte als zodanig is vrij strikt en conservatief, zoals het gebeurde in het proces van constante herhaling van de meest rationele beslissingen die van de ene generatie op de andere werden overgedragen.
De wettelijke gewoonte van de vroegste tijden was bedoeld om dergelijke relaties te regelen waarin het ingrijpen van officiële autoriteiten of de wet ongewenst of onaanvaardbaar was.
De rechtsverhouding met de douane is dubbelzinnig.
Degenen van hen die een soort van vertegenwoordigendwang of ongelijkheid zijn bij wet strikt verboden (bijvoorbeeld in het oude Wetboek van Strafrecht van Oekraïne was er een verplichte norm - een losgeld voor de bruid, voor het falen waarvan de verantwoordelijkheid was voorzien).
En de normen die deze of die beheersenrelaties daarentegen worden aangemoedigd en weerspiegeld in normatieve handelingen. De gewoonte zelf wordt echter niet als norm overgedragen, maar er wordt alleen in het artikel naar verwezen. Het artikel van de MWC van de RF die de voorwaarden voor het laden van lading op het schip regelt, verwijst bijvoorbeeld naar de tijd die in de haven wordt ingenomen. Het gebruik neemt dus de vorm aan van een wettelijke norm die afdwingbaar is.
