De kostprijs is een gelduitdrukkingnoodzakelijk voor de uitvoering van commerciële of industriële activiteiten van de kosten van de productie en verkoop van industrieproducten, het verrichten van diensten of het verrichten van werk. De samenstelling van deze kosten is op wetgevingsniveau gereguleerd. Dit komt door de eigenaardigheden van belastingheffing en de noodzaak om de kosten van ondernemers te classificeren op de bronnen van hun vergoeding. In Rusland wordt dit proces gereguleerd door Hoofdstuk 25 van de Belastingwet. De methoden voor de berekening van een onderneming kunnen naar eigen inzicht worden vastgesteld op basis van de kenmerken van haar activiteiten.
In termen van kosten worden dergelijke soorten prime-kosten zoals werkplaats, productie (afgewerkte producten) en volledige (reeds verzonden producten of goederen) toegewezen.
Werkvloerkosten zijn de kosten vanproductie in de werkplaats. Deze omvatten directe materiaalkosten, afschrijving van werkplaatsuitrusting, salarissen van werknemers, UST kortingen, algemene werkplaatskosten, onderhoudskosten van apparatuur.
Productie - zijn de kosten op het niveau van de winkel plus installatiekosten (kosten voor algemene en administratieve en beheersbehoeften), evenals de kosten van hulpproductie.
De totale kosten - de som van alle elementen: de industriële productie kosten en uitgaven die het proces van de uitvoering ervan te begeleiden.
De kostprijs wordt ook ingedeeld naar periodesgemaakte kosten. In dit aspect kan het worden gepland en daadwerkelijk. Gepland - bepaald aan het begin van de periode, op basis van de normen van kosten en andere doelen. Feitelijk - wordt berekend aan het einde van de productieperiode volgens de boekhoudgegevens over werkelijk gemaakte kosten voor de processen voor het maken en verkopen van producten. De productiekosten zijn de grootste waarde in de prijsstructuur. De verandering ervan leidt direct tot een stijging of daling van de waarde van de winst.
Elementaire classificatie van kosten in kostenHet kan onder meer elementen zoals materiaalkosten, geld voor salarissen, afschrijvingen, andere kosten. Maar deze groep kosten is niet altijd mogelijk om de prijs van het product te vormen en niet de mogelijkheid om de kosten van conventioneel vastgelegd (vrijwel onveranderd op fluctuatie van de output: verwarming, afschrijving, lonen, etc.) delen geven en semi-variabele (verandering in directe verhouding tot het volume van productie: materialen, energie, brandstof verbruik).
Daarom kost het voor bepaalde soorten goederenworden bepaald door de berekening. In dit geval is de kostprijs de som van vele elementen. Tegelijkertijd wordt de samenstelling van de uitgaven bepaald door hun focus (op de productie van producten of het onderhoud van dit proces) en de plaats van herkomst (productie van de hoofd- en hulpapparatuur). Typerend is de nomenclatuur van artikelen: grondstoffen; ingekochte materialen (halffabrikaten), brandstof en energie; accessoires; recyclebaar afval; het basissalaris van werknemers; extra lonen van werknemers; inhoudingen op UST; kosten voor de bereiding van de productie; onderhoudskosten van apparatuur; verlies van het huwelijk; werkplaats en algemene fabriekskosten; slijtage van gereedschappen; out-of-production uitgaven; andere productiekosten.
Kosten voor het berekenen van items zijn onderverdeeld inbasis en vrachtbrieven. De eerste groep omvat alle kosten die gepaard gaan met het maken van producten: materialen, grondstoffen, arbeidsloon, etc. De tweede - de kosten van management, organisatie, training van productie.
De belangrijkste indicatoren van de productiekosten zijn de kosten per 1 roebel producten, de kosten van alle producten die in de productie zijn gemaakt, één productie-eenheid.
