Voorbeeld van verhalende zinnen en hun syntactische functies

De Russische taal is een zeer ingewikkeld verschijnsel, maarongebruikelijk interessant. Lomonosov, Pushkin, Gogol, Toergenjev, Tolstoj en Kuprin spraken over zijn praktisch onbegrensde mogelijkheden om alle sferen van ons leven tot uitdrukking te brengen. En taalkundigen uit onze tijd, binnenlands en buitenlands, wezen ook op de buitengewone syntactische flexibiliteit, fonetische sonoriteit en lexicale rijkdom van de Russische spraak.

Wat zijn de verhalende zinnen

Laten we deze verklaring bewijzen op basis van een voorbeeldverhalende voorstellen. Laten we eerst de theorie in herinnering roepen. Tot het verhaal behoren dergelijke uitspraken, waarin het wordt gerapporteerd over werkelijk voorkomende gebeurtenissen, verschijnselen of feitelijkheden van de werkelijkheid. Ze kunnen worden bevestigd of geweigerd, dat wil zeggen, een positieve of negatieve modaliteit bevatten. Hier is een illustratief voorbeeld van verhalende voorstellen: "Er was geritsel van autobanden op de avenue. Hij draaide zich om en stopte bij de ingang. ' De modaliteit van de uitspraken is positief, ze bevatten de verklaring dat de gebeurtenissen echt zijn gebeurd, dat ze echt zijn. De intonatie waarmee de zinnen worden uitgesproken is kalm, het zogenaamde verhaal. Uiteindelijk wordt een leesteken geplaatst, een punt dat kenmerkend is voor dit type uitingen.

De doelstellingen van de verklaring en het soort zinnen

In de taalkunde bestaat zoiets als het doelstatements. Het verklaart waarom, waarom deze zin werd uitgesproken, en ook regelt met welke intonatie, in welk tempo, met het verhogen of verlagen van de stem, het noodzakelijk is om het uit te spreken. Laten we een voorbeeld van verhalende zinnen bekijken. Laten we dit nemen: "Vandaag is het erg heet in de straat, dus het is beter om niet tot de avond in de zon te gaan en na zonsondergang te wandelen." Welke doelen van de verklaring kunnen we uitkiezen? Er zijn er verschillende. De eerste is een rapport van ongemakkelijk weer. De tweede is het advies om niet uit te gaan in de hitte van de hitte. De derde is om te wachten tot de zon ondergaat, deze zal zich opfrissen op straat en alleen dan zal je gaan wandelen. Overigens laat dit voorbeeld van verhalende zinnen zien hoe in één uiting drie syntactische eenheden kunnen worden ingesloten.

Aanbieding structuur

Als we onze spraak analyseren - oraal engeschreven - voor welke uitspraken er vaker voorkomen, dan kunnen we een interessante opmerking maken. De meest voorkomende zinnen zijn verhalend. Vragend, stimulerend worden ongeveer even gebruikt - met een klein voordeel in de richting van de tweede. De structuur van verhalende voorstellen kan anders zijn: eenvoudig, complex, meertraps. Bijvoorbeeld: "In de wijd openstaande ramen van de straat stroomde luidere en luidere muziek." Deze verklaring heeft één grammaticale basis, het is eenvoudig, gecompliceerd door homogene omstandigheden en deelneming omzet waarmee het woord wordt gedefinieerd. Hier is nog een voorbeeld: "De vogels kibbelden over iets, de bijen zoemden over de kopjes bloemen, de rups in het loom lag onder het blad en het lieveheersbeestje ging weer op en neer door het felgroene gras." Hier is de structuur al anders. Het voorstel is complex, bestaat uit 4 eenvoudige. In elke volledige grammaticale basis - er is een onderwerp en een predikaat. Tussen delen van eenvoudige zinnen, is er een unie en een alliantie-relatie in het complex.

Een paar woorden over intonatie

De originaliteit van het intonatiepatroon wordt geanalyseerd ineen voorbeeld van wat onderscheid maakt tussen verhalende en motiverende zinnen. Als je een verzoek, aanbieding of bestelling moet uitspreken, iemand moet bellen, dan met een stem, de toon moet verhogen, dan zal je de belangrijkste, sleutelwoorden markeren. De rinkelende intonaties op de letter worden vervangen door uitroeptekens. Voor verhalende uitingen is de semantische volledigheid en een kalme, verminderde toon aan het einde van de zin kenmerkend, met enige toename aan het begin of aan dat woord dat logisch moet worden geïdentificeerd. De intonatie is veel ingetogener dan de uitroep.

Op de kwestie van het schema van de zin

Wat is het voorstelschema? Dit is een analyse en grafische beschrijving van de structuur met alle specifieke kenmerken. Allereerst is het noodzakelijk om het onderwerp en het predikaat te vinden die de grammaticale basis vormen. Als de zin complex is, kunnen er meerdere zijn.

De hoofdleden van elk type kunnen ookEr zijn twee en drie als ze homogeen zijn. Bepaal vervolgens in elk afzonderlijk geval de samenstelling van het onderwerp en het predicaat. Wat betekent dit? Zoek gewoon uit welke woorden (leden van de zin) grammaticaal of in betekenis zijn, afhankelijk van elk element van de grammaticale basis. Bijzondere aandacht moet worden besteed aan deel- / bijwoordelijke bewegingen, plug-inconstructies, vakbonden en vakbondswoorden - als ze bestaan. Gebruik nu een eenvoudig potlood en een liniaal om een ​​diagram te tekenen dat de leden van de zin aangeeft. Bedenk dat het onderwerp wordt onderstreept door één regel, het predicaat door twee, het complement door een stippellijn, de definitie door een golflijn en de omstandigheid door een stip met punten. Vakbonden worden in cirkels genomen, voorzetsels zijn vierkanten. Als de zin complex is, samengesteld, wordt elk deel ervan tussen haakjes geplaatst. Als het complex is, wordt het hoofdgedeelte tussen vierkante haken geplaatst en is het extra gedeelte rond.